Πως μπορείς να δίνεις λιγότερο φάρμακο σε έναν καρκινοπαθή, και το
υπόλοιπο να το εμπορεύεσαι προς ατομικό πλουτισμό; Κτίζεται η δική σου
«ευτυχία» πάνω στην δυστυχία του άλλου; Όταν εκμεταλεύεσαι το πόνο του
συνανθρώπου σου τίποτε δεν ανθίζει στην ζωή σου, γιατί τον σαπίζουν τα δάκρυα
και οι στεναγμοί του.
Όταν ο άνθρωπος, ο διπλανός σου, παύει στα μάτια σου να είναι ιερός
και εικόνα Θεού, όταν πλέον δεν τον σέβεσαι γιατί είναι γέρος, σακάτης ή
τελειωμένος, όπως κυνικά αναφέρεις άρα αδύναμος, τότε το κτήνος έχει πάρει την
μορφή σου. Η πόρτα της βαρβαρότητας έχει ανοίξει και ο θάνατος φωλιάζει στα
σωθικά σου. Γιατί ο καρκινοπαθής που άφησες χωρίς θεραπεία ή ο γέρος που
πέταξες και ο ανάπηρος που εγκατάλειψες, μπορεί να πεθάνουν κάποια στιγμή, αλλά
εσύ δεν έζησες ποτέ, ήσουν πάντα νεκρός. Κορμί δίχως ψυχή, ψυχή δίχως Θεό. Αυτό
είναι η κόλαση, ψυχές που ατίμασαν και περιφρόνησαν το δώρο της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου