Σε μια εποχή που
ακόμη και μεγάλοι φαινομενικά θεολόγοι αγωνίζονται να μας πείσουν ότι οι
Πατέρες της Εκκλησίας είναι ξεπερασμένοι από την σχολαστική και ρωσική θεολογία,
που είναι η λεγομένη μεταπατερική θεολογία και κυριαρχείται από τον σχετικισμό,
ότι η σύγχρονη θεολογία πρέπει να είναι “συναφειακή”, να βλέπει τα κοινά σημεία
όλων των χριστιανικών θεολογικών παραδόσεων, ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με τον
σχολαστικισμό, ότι πέρα από την ορθόδοξη
Εκκλησία υπάρχουν και άλλες “Εκκλησίες”, ότι τα όρια της Εκκλησίας δεν
προσδιορίζονται από την μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού
(Μυστήριο θ. Ευχαριστίας), αλλά από το ύδωρ του Βαπτίσματος, ότι δεν ταυτίζονται
τα χαρισματικά με τα κανονικά όρια της Εκκλησίας, ότι όλες οι “Εκκλησίες” είναι
“αδελφές Εκκλησίες” και υπάρχει συναγωνισμός αναγνωρίσεως των “αδελφών
Εκκλησιών”, έρχεται ένας Ιταλός Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος- ο Αντώνιο Ραντσολίν
που μετέφρασε στην ιταλική το βιβλίο Εκκλησία και Εκκλησιαστικό φρόνημα- να εξυμνήσει την
Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως εκφράζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας και να κρίνει
με ωραίο τρόπο την χριστιανική παράδοση μέσα στην οποία εκείνος μεγάλωσε κι
ζει.
Φαίνεται καθαρά ότι, ενώ οι
εκκλησιαστικοί μας ηγέτες προσπαθούν να κινηθούν με μεταπατερικό, συναφειακό,
σχετικιστικό Και κοσμικό τρόπο, όσοι από τον λαό αναζητούν την αλήθεια και
υποψιάζονται την “αιώνια καλλονή” της Εκκλησίας, την προσλαμβάνουν, την αγαπούν
και την εκφράζουν. Τελικά, “μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει. Ταυτίζονται τα
κανονικά με τα χαρισματικά όρια της Εκκλησίας, αλλά το Άγιον Πνεύμα ενεργεί με
τον τρόπο που Εκείνο γνωρίζει και έξω από την Εκκλησία, χωρίς να συγκροτεί
“Εκκλησία” έξω από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, που είναι η
Ορθόδοξη.
Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ: Η “Αγία και Μεγάλη
Σύνοδος” στην Κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου