Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ:
ΕΝΑΣ ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο άνθρωπος από τη φύση του αισθάνεται μέσα του μια έλξη προς την αιωνιότητα. Αδυνατεί να αποδεχθεί, ότι κάθε τι που συνιστά την προσωπικότητα του, θα χαθεί μαζί με τις λίγες δεκάδες των κιλών της σάρκας του και των οστών του. Γι’ αυτό και δεν είναι περίεργο, το ότι ένας μορφωμένος άνθρωπος, ένας νομικός, σύμφωνα με την σημερινή ευαγγελική διήγηση, ασχολούνταν με το πώς θα εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. « διδάσκαλε ,τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;».
Παλαιότερα οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή υπολόγιζαν πολύ την υπόθεση της αιωνιότητας. Μάλιστα ορισμένες φορές η συνεχής απασχόληση με την αιωνιότητα έφθανε μέχρι σημείου υπερβολής. Με όλη την προσοχή τους στραμμένη προς την αιωνιότητα, έχαναν κάθε ενδιαφέρον για την παρούσα ζωή και το μόνο κίνητρο των ενεργειών τους ήταν η ρήση του Εκκλησιαστή: «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης».
Ματαιότητα η φροντίδα για το σώμα και τα υλικά αγαθά.
Ματαιότητα η μόρφωση και οι αξίες του πολιτισμού, εκτός βέβαια από την απασχόληση με τα θεία πράγματα.
Ματαιότητα κι’ αυτή ακόμα η υγεία. Τα πάντα ματαιότης. Έτσι έφθασαν στο σημείο να σβήσουν κάθε ενδιαφέρον για οιαδήποτε δημιουργία, αφού δεν είχαν σχέση με την αιωνιότητα. Γράμματα, καλές τέχνες, τεχνική πρόοδος, τα πάντα έφθασαν να θεωρούνται απ’ αυτούς ως ανάξια για έναν άνθρωπο, ο οποίος θα ήθελε να ονομάζεται άνθρωπος του Θεού.
Και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συμπεριφοράς κατά της ματαιότητας; Να γίνει σε πολλούς τόσο συμπαθής η περιφρονημένη «ματαιότητα», ώστε η τόσο πολύ εκθειαζόμενη αιωνιότητα να καταντήσει να γίνει γι αυτούς αποκρουστική.
Έτσι ο άνθρωπος έφθασε στο άλλο άκρο, δηλ. να εξοβελισθεί η αιωνιότητα τελείως από τη ζωή μας. Να απασχολούμαστε αποκλειστικά και μόνο με τα προβλήματα της παρούσης ζωής και να διαγράφουμε εξ ολοκλήρου από τον κύκλο των ενδιαφερόντων μας κάθε τι που δεν συνδέεται απευθείας με την γη.
Μοναδικός γνώμονας, το κέρδος που θα έχουμε σ’αυτήν εδώ την ζωή. Η μόρφωση; Θα προτιμούμε μόνο εκείνη που μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά και οικονομικά. Η αρετή; Το ίδιο. Θα την ασκούμε μέχρι του σημείου που δεν έρχεται σε σύγκριση με τα υλικά μας συμφέροντα. Κι’ αυτή ακόμα την επιστήμη τη θεωρούμε ότι έχει αξία εφόσον μας αποδίδει υλικά. Μάλιστα φθάσαμε στο σημείο να θεωρούμε επιτυχημένο επιστήμονα εκείνον που κερδίζει πολλά με λίγο κόπο και σε λίγο χρόνο να σχηματίζει τεράστια περιουσία.
Κι’ όμως με το ότι σβήσαμε από το ενδιαφέρον μας την αιωνιότητα δεν σημαίνει, ότι κατορθώσαμε να εξαλείψουμε από την ψυχή μας την ανάγκη που έχουμε γι’ αυτή. Πριν, μερικοί άνθρωποι περπατούσαν με το βλέμμα εξ ολοκλήρου στον ουρανό. Γι αυτό και εμείς από αντίδραση αποφασίσαμε να καρφώσουμε τα βλέμματα μας αποκλειστικά στο χώμα. Αυτό όμως, μας κάνει να χάνουμε τον προσανατολισμό μας και να μην έχουμε προοπτική. Πάθαμε, ό,τι παθαίνει ένα ζώο, το οποίο με κλειστά τα μάτια γυρίζει γύρω από ένα μαγκανοπήγαδο. Όλη μας η ζωή κατάντησε να είναι ανιαρή, όσο παραγωγικό κι’ αν είναι το έργο μας. Αισθανόμαστε πλέον την ανάγκη για κάτι περισσότερο και ευρύτερο.
Εκείνο που χρειαζόμαστε ακόμα είναι να πεισθούμε, ότι αυτό το κάτι περισσότερο από το μαγκανοπήγαδο, αυτό το «ανώτερο» που διψάει η ψυχή μας δεν μπορεί να είναι άλλο από την αιωνιότητα. Η ψυχή μας πλάσθηκε για την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ας μην ματαιοπονούμε. Μόνον με αυτή ξεδιψάει η ψυχή μας.
Παραδεχόμαστε, ότι από κακούς εκπροσώπους της αιωνιότητας έγιναν κάποιες υπερβολές ή και σφάλματα. Κατά το παρελθόν η παρούσα ζωή ως αξία πολιτισμού αγνοήθηκε και περιφρονήθηκε. Αντί να μπει στην πρέπουσα κλίμακα των αξιών της ζωής, απαξιώθηκε τελείως. Το ότι όμως μερικοί έκαναν αυτό το λάθος δεν σημαίνει, ότι πρέπει να κάνουμε κι’ εμείς το ακριβώς αντίθετο. Επειδή δηλ. οι προηγούμενοι εξετόπησαν τα αγαθά της παρούσης ζωής και τις άλλες αξίες του πολιτισμού, εμείς να εκτοπίσουμε όλες τις άλλες αξίες και να θεωρήσουμε την ύλη ως την μόνη πολιτιστική αξία.
Ας σταματήσουμε τις υπερβολές και ας κάνουμε σωστή αξιολόγηση των πραγμάτων, έτσι όπως τα έχει ορίσει ο Θεός. Τα υλικά αγαθά έχουν την αξία τους και πρέπει να τα τοποθετήσουμε εκεί που είναι η θέση τους. Ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω. Διότι αν τα τοποθετήσουμε παραπάνω από τη πραγματική τους θέση τότε εγκληματούμε κατά του Θεού. Αν τα τοποθετήσουμε παρακάτω, τότε εγκληματούμε κατά της Δημιουργίας του Θεού.
Είναι καιρός ν’ αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και προς τη μια και προς την άλλη κατεύθυνση και να επανέλθουμε στην ευθεία και βασιλική οδό. Είναι η οδός που χάραξε ο Ιησούς Χριστός που έθεσε ως πρώτη επιδίωξη τη Βασιλεία του Θεού, δηλ. τα πνευματικά αγαθά και βέβαια μετά θα προστεθούν και τα υλικά.
Συνεπώς αν θέλουμε επιτυχία και στα υλικά αγαθά, θα πρέπει να θέσουμε ως ανώτερα τα αιώνια, τα πνευματικά. Να αποκαταστήσουμε δηλ. την ισορροπία μεταξύ πρόσκαιρων και αιωνίων, υλικών και πνευματικών, ώστε να τα απολαμβάνουμε εξ ίσου και τα δύο.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου