Κάποτε ένα γεροντάκι, αξιόλογος άνθρωπος, πιστός, εξομολογούμενος σ’ εμένα (έχει κοιμηθεί τώρα, έχει πάει στη Βασιλεία του Θεού) ήταν κάπως σφικτός. Τον πίεζα να ανοίξει λίγο το χέρι του για να βοηθή τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη, ώστε και αυτός την ημέρα της Κρίσεως να ελεηθή. Με πολλή προσπάθεια και πειθώ τον κατάφερα να δίνη το δέκατο των εσόδων του. Ήλθε κάποιο μήνα και μου λέγει: - Ξέρεις, πάτερ, αυτό τον μήνα δεν τα έδωσα.
- Γιατί; Τον ερωτώ.
- Γιατί μου χάλασαν τα υδραυλικά και έδωσα ένα σωρό λεφτά στον υδραυλικό.
- Ά όχι. Αυτά τα λεφτά τα οποία έδωσες στον υδραυλικό, τα έκλεψες.
- Γιατί τα έκλεψα; Από πού;
- Αυτά ήταν των φτωχών. Δεν είπαμε το δέκατο θα το δίνης στους φτωχούς; Αντί να πάρης από τα 9/10 τα δικά σου και να δώσης στον υδραυλικό, πήρες το 1/10 των φτωχών και το έδωσες. Είναι κλεμμένα αυτά τα χρήματα. Τον άλλο μήνα να δώσης 20% στους φτωχούς. Γιατί, αν τούτο τον μήνα πληρώσουμε τον υδραυλικό, τον άλλο θα πληρώσουμε τον ηλεκτρολόγο, τον άλλο θα χαλάση η αποχέτευσις, οπότε οι φτωχοί θα πεινάνε, αν πάμε έτσι… Λοιπόν, όχι έτσι. Πρόσεξε! Δίνε!
Πέρασε καιρός, τον έχασα. Μήνες αρκετούς δεν είχε εμφανισθή. Μετά πάροδο 7-8 μηνών εμφανίσθηκε. «Ά, του λέω. Τι έγινες ευλογημένε; Χάθηκες!». Άστα, πάτερ, τι έπαθα. Κάποια μέρα συνάντησα έναν παππούλη (ιερέα). Κάπως λέγαμε εκεί περί ελεημοσύνης κ.λ.π. και του είπα: «Ξέρεις, εμένα ο Πνευματικός μου μού έχει πει να δίνω το δέκατο των εσόδων μου στους φτωχούς». Και μου λέγει ο παππούλης: «Αι, όχι καημένε και το δέκατο. Να δώσης 100-200 δρχ. αρκετό είναι. Όχι και το δέκατο!». Α – είπα μέσα μου- να παπάς, να μάλαμα! Οπότε πήγαινα για εξομολόγησι σ’ αυτόν. Έδινα μερικά κέρματα κάθε μήνα κι ήμουν εν τάξει με την συνείδησί μου. Λοιπόν, πάτερ, μου μετά από ένα-δυο μήνες παθαίνει μια βαρειά πάθησι η γυναίκα μου. Την πηγαίνω στο Εξωτερικό, και χαλάμε περίπου διακόσιες χιλιάδες ( κάποια σημερινά εκατομμύρια), όσα θα έδινα τρία χρόνια στους φτωχούς με την δεκάτη μου! Και τότε είπα, ξαναγύρνα εκεί πέρα και δίνε το δέκατο, γιατί αν θέλη ο Θεός, σου παίρνει τα 100% κι όχι το 10%.Κι από τώρα θα δίνω με άνεσι το δέκατο».
«Αι, δόξα τω Θεώ –του λέω- χρειάσθηκε να σου δώση ένα σκαμπίλι για να συνέλθης. Πάλι καλά».
Από τότε μέχρι που τον κάλεσε ο Κύριος, πολύ περισσότερο από το δέκατο έδινε και πολλά ακόμη έδωσε.
(Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου «Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»)
Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου