ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ
« ….Αγαπητοί! Όλοι λέγομεν ότι έχομεν πατρίδας, ολίγοι όμως κατά δυστυχίαν καταλαμβάνουσι τι είναι πατρίς. Τι είναι η πατρίς, αδελφοί, και πώς να την ορίσωμεν κατ’αξίαν; Πατρίς είναι το αντίτυπον του γήίνου παραδείσου, εις την οποίαν έβαλεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’αρχάς να τον εργάζεται και να τον φυλάττει. Πατρίς είναι το εξαίρετον στάδιον, εις το οποίον ετάχθη ο άνθρωπος παρά τω Δημιουργώ ν’αγωνισθεί τους αγώνας της αρετής. Πατρίς είναι το ασφαλέστερον άσυλον από των δυστυχιών, και το σταθερώτατον κέντρον της ευτυχίας του. Πατρίς είναι ναός ιερός, εις τον οποίον βλέπει κατά πρώτον ο άνθρωπος τα μεγάλα δημιουργήματα του της φύσεως πλαστουργού. Αυτού πρώτα θεωρεί τον ήλιο λάμποντα, τον μέγαν ουρανόν και τα νυχτερινά του φέγγη, της γης και της θάλασσας και όλου του κόσμου τα μέγιστα φαινόμενα….. Αυτού γνωρίζει τα πρόσωπα των ιδίων γονέων, και ακούει την γλυκείαν αυτήν φωνήν. Αυτού μαθαίνει την πάτριον γλώσσα και τους νόμους τους πατρώους. Αυτού παραλαμβάνει παρά των προγόνων και μεταδίδει εις τους απογόνους την λαμπάδα της ζωής, δια της οποίας συνεχίζεται άσβεστος η του γένους σειρά. Αυτού συλλαμβάνει τας πρώτας και υψηλάς περί Θεού και θρησκείας εννοίας. Αυτού αναγεννάται δια των υπερφυεστάτων της πίστεως μυστυρίων και γίνεται μέλος της του Χριστού Εκκλησίας. Αυτού εν ενί λόγω διαπλάττεται και μορφώνεται και φυσικώς και ηθικώς, και διδάσκεται, ότι εγεννήθη του μεγάλου κόσμου πολίτης, όπως δουλεύει και λατρεύει δοξάζων τον Θεόν πρώτιστα και μάλιστα εις την οποία εγεννήθην γην.
Ενώ λοιπόν υπάρχει τόσον μέγα δώρον του ουρανού εις τον άνθρωπον η πατρίς, συμπαιρένεται, αγάπητοί, ότι υπάχουν και μεγάλα, τα χρέη του ανθρώπου τα προς την πατρίδα. Ο άνθρωπος, ο χριστιανός μάλιστα χρεωστεί ν’αγαπά και να τιμά και να ευεργετεί την εαυτού γεννήσεως την χώραν. Τούτο είναι χρέος απαραίτητον και θρησκευτικόν και φυσικόν και πολιτικόν….».
« Ανθολόγιον Λευτεριάς», Κ. Σαρδελή (1984)
π.Γ.Στ.
1 σχόλιο:
Αψογο.
Δημοσίευση σχολίου