ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ , « Ο εν τοις ουρανοίς …. Γ΄

 Ενός Μοναχού της Ανατολικής Εκκλησίας

 Ο Θεός είναι πνεύμα. Είναι άπειρος. Είναι πανταχού παρών. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να Του αποδώσουμε υλική κατοικία. Όταν λέμε λοιπόν ότι είναι στον ουρανό, χρησιμοποιούμε μία από εκείνες τις εικόνες, που είναι πολλές στην Αγία Γραφή, και οι οποίες εκφράζουν τα θεία Μυστήρια με ανθρώπινους όρους.

            Η επιβεβαίωση ότι ο Θεός είναι  « εν τοις ουρανοίς» είναι πολύ σημαντική γιατί μας θυμίζει κάποιες αλήθειες.

            Κατ’ αρχήν δηλώνει ότι ο Θεός είναι απείρως ανώτερος από μας. Ξεπερνά τον άνθρωπο και το κτιστό σύμπαν. Δεν είναι η ψυχή του σύμπαντος, δεν είναι το σύνολο των πραγμάτων, δεν είναι το όνομα που δόθηκε στις μυστηριώδεις δυνάμεις που εκ των ένδον κινούν τον κόσμο. Είναι ο ζωντανός Θεός , απόλυτα διακριτός από κάθε κτιστό ον.

            Εδώ δεν πρόκειται για μια απλή διανοητική επιβεβαίωση, Αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός έχει απείρως υψωθεί πάνω από κάθε πλάσμα, σημαίνει ότι ως άνθρωποι παίρνουμε απέναντι Του μία συγκεκριμένη στάση: αυτήν της απόλυτης ταπείνωσης, τη στάση του χριστιανού που προσπίπτει και προσκυνά τον Κύριον.

            Είναι αλήθεια ότι ο Θεός θέλησε να εδραιώσει μία σχέση οικειότητας με τον άνθρωπο. Έτσι τα σώματα μας γίνονται ναός του Αγίου Πνεύματος. Είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού, επειδή μετέχουμε στη ζωή του Χριστοί. Όμως αυτές οι δωρεές, αυτή η συμμετοχή δεν σημαίνουν ταύτιση ή σύγχυση της θείας ουσίας με την κτίση. Ακόμη κι όταν ενωνόμαστε μαζί Του με τον πιο οικείο τρόπο, ο Θεός παραμένει ριζικά απόλυτα « άλλος», σε σχέση μ’ εμάς.

            Ας μην κατεβάσουμε το Θεό στα μέτρα μας, ας μην τον χρησιμοποιήσουμε αλλά ας προσφέρουμε τον εαυτό μας σ’ Αυτόν που είναι ο ζωντανός και άπειρος Θεός.

            Λέγοντας ότι ο Θεός είναι « εν τοις ουρανοίς», σημαίνει ότι δίνουμε στη ζωή μας μία κατεύθυνση που ξεπερνά τη γη, ότι την αποσπούμε απ’ ό,τι είναι καθαρά ανθρώπινο και υλικό και θέτουμε τον σκοπό και την ελπίδα μας στο « επέκεινα»- όχι σε μία αόριστη περιοχή που θα λειτουργούσε ως ένα υποκατάστατο αυτού του κόσμου λίγο ως πολύ  βελτιωμένο, αλλά στον ζωντανό Θεό, που είναι πέρα από κάθε τι που ο άνθρωπος μπορεί να φανταστεί.

            Ο χριστιανός μπορεί ακόμη να πει ότι ο Θεός είναι « εν τοις ουρανοίς» και με μια ειδική έννοια. Με τη φράση αυτή ομολογεί ότι ο Κύριος, ο Θεός που έγινε άνθρωπος, αφού υπέφερε και πέθανε για μας, νίκησε τον κόσμο, αναστήθηκε και παρουσίασε την ανθρώπινη φύση Του στον Πατέρα μέσα στην αιώνια δόξα των τριών θείων προσώπων. Ο Χριστός « ανέβη στους ουρανούς» έτσι μας έδειξε ποια είναι η αληθινή πατρίδα μας και ήδη, εξ ονόματος μας ,έγινε ο πρώτος της Κύριος.

            Ο Θεός είναι «εν τοις ουρανοίς». Όταν το κακό μοιάζει να επικρατεί στη γη, όταν ο πόνος και η αδικία μας καταβάλλουν, ας θυμόμαστε ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι οριστική. Μέσα στον χώρο του Θεού, στους «ουρανούς» κάθε κακό σβήνει και διορθώνεται. Ο φυσικός ουρανός είναι απομακρυσμένος, πάνω από τη γη, κι αυτό είναι ένα σημάδι ότι, πολύ πάνω από μας, υπάρχει μία θεϊκή δύναμη που μας κυβερνά, που παρεμβαίνει και μας σώζει.

 συνεχίζεται

π.Γ.Στ.