Ενός Μοναχού της Ανατολικής Εκκλησίας
ΠΑΤΕΡ !
Η πρώτη λέξη που απευθύνουμε στο Θεό με την προσευχή αυτή είναι η γλυκύτερη λέξη : ΠΑΤΕΡΑ, όπως και στο Σύμβολο της Πίστεως.
Πιστεύω στο Θεό, στην ύπαρξη του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος δεν κρύβει μέσα του την απάντηση της υπάρξεως του, αλλά ότι πάνω απ’ αυτό υπάρχει το Ον από το οποίο απορρέουν όλα όσα υπάρχουν. Αυτή είναι μια διανοητική προσέγγιση. Το ευαγγέλιο μας προσφέρει μια έννοια του Θεού πιο απλή και προσαρμοσμένη στις ανάγκες του ανθρώπου.. Μας λέει ότι είμαστε παιδιά ενός Πατέρα που μας αγαπά.
Ο Θεός είναι Αγάπη, καλοσύνη και γενναιοδωρία. Δίνεται. Είναι Πατέρας γιατί μεταδίδει το είναι Του μέσα από μια αδιάκοπη δωρεά αγάπης.
Αυτή η κοινωνία της αγάπης βρίσκεται μέσα στην ίδια τη φύση του Θεού, η οποία ταιριάζει στο όνομα του Πατέρα. Αυτός πρώτος αγαπά, δίνεται στον πρώτο Αγαπημένο, τον Υιό Του, τον Λόγο Του. Βέβαια μια τέτοια κένωση δεν έχει τίποτα το σαρκικό. Ο Λόγος έγινε άνθρωπος και τον γνωρίζουμε με το όνομα Ιησούς Χριστός. Ο Πατέρας δίνεται επίσης και σ’ ένα άλλο αγαπώμενο πρόσωπο, το Άγιο Πνεύμα, που είναι η Φωνή και η Πνοή Του.
Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι απλά τρείς ορισμοί της Θεϊκής ουσίας. Είναι τρεις Αγάπες και κάθε μια απ’ αυτές έχει σχέση με τις άλλες , μια εκούσια σχέση, διαφορετική και μοναδική.
Είναι τρία θεία πρόσωπα αιώνια και ισότιμα.
Και τα τρία αυτά πρόσωπα ανοίγουν την αγάπη τους προς εμάς και θέλουν να μας υποδεχθούν. Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου να ενταχθεί μετά θάνατο στην αιώνια ζωή και να συμμετέχει κατά το μέτρο του σ’ αυτή την τριαδική αγάπη.
Αυτός είναι ο σκοπός της δημιουργίας. Η Αγία Γραφή δεν δίνει μια επιστημονική εξιστόρηση της δημιουργίας, αλλά εκφράζεται με σύμβολα και εικόνες και το μόνο που θέλει είναι να πει ότι υπάρχει και χρεωστά την ύπαρξη του στο Θεό. Η βιβλική διήγηση δεν αντιφάσκει με τα επιστημονικά συμπεράσματα.
Ο άνθρωπος πλασμένος από τον Θεό έμοιαζε με τον Δημιουργό του κα προοριζόταν με την σωστή χρήση της ελευθερίας του να Τον αγαπά και να Τον υπηρετήσει όσο ζει.
Η αμαρτία όμως κατέστρεψε την αρμονία της δημιουργίας. Το παιδί παράκουσε τον Πατέρα και απομακρύνθηκε απ’ Αυτόν. Ο Μονογενής Υιός ήρθε να αναζητήσει και να σώσει τους εξ υιοθεσίας αδελφούς Του. Έκανε για τον καθένα μας εφικτό το « αναστάς πορεύσομαι προς τον Πατέρα μου».
Είναι δύσκολο να φανταστούμε τον Πατέρα. Ίσως προσεγγίσουμε κάπως την αλήθεια αν σκεφθούμε τον πατέρα σαν μια καρδιά της οποίας κάθε κτύπος είναι μια αδιάκοπη κίνηση αγάπης που αγκαλιάζει κάθε τι που υπάρχει.
Πως επιβεβαιώνονται αυτά; Η λογική μπορεί να προσεγγίσει την αφηρημένη ιδέα του Θεού.. Η λογική όμως δεν μπορεί να μας πει τίποτα για τις σχέσεις του Πατέρα με τον Υιό και το Πνεύμα , για τις σχέσεις του Πατέρα με τα εξ υιοθεσίας παιδιά Του, τους ανθρώπους.
Τα πράγματα αυτά δεν προσεγγίζονται διανοητικά. Τα πιστεύουμε όμως ,γιατί πιστεύουμε στην υπερφυσική αποκάλυψη, στο Λόγο του Θεού, που ακούμε στην Εκκλησία, στη Γραφή και στην καρδιά μας.
Για να γνωρίσουμε τον Πατέρα πρέπει ν’ ακούμε τον Ιησού. Αυτός θα μας εισαγάγει στην οικειότητα μ’ εκείνο που είναι ο Πατέρας Του και Πατέρας μας. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Πατέρα παρά « δι’ Υιού και εν Υιώ».
συνεχίζεται
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου