Το πρώτο αίτημα που ο Κύριος θέτει στα χείλη μας, στην προσευχή που μας δίδαξε, δεν αφορά τις ανθρώπινες ανάγκες, Αυτό το πρώτο αίτημα είναι καθαρά ανιδιοτελές, στραμμένο προς τον ίδιο τον Θεό. Αυτός και μόνον Αυτός να λατρεύεται, να δοξάζεται, να αγιάζεται. Έτσι στην προσευχή μας προτεραιότητα έχει η λατρευτική στάση.. Πρώτα Εκείνος! Στη συνέχεια μπορεί να ακολουθήσει η υιική απαρίθμηση των ανθρώπινων αναγκών μας.
Αγιάζω το όνομα του Θεού με μια πολύ γενική έννοια, σημαίνει ότι παραμερίζω τον εαυτό μου, ότι τοποθετώ κάθε τι που αφορά τον Θεό πάνω από τα ανθρώπινα πράγματα, ότι, στη ζωή μου, εξασφαλίζω την πρώτη και καλύτερη θέση για τα καθήκοντα μου προς Αυτόν, και ότι υιοθετώ μια στάση βαθύτατου σεβασμού προς ό,τι είναι « ιερό».
Είναι φανερό, ότι μια τέτοια στάση αποκλείει κάθε βλασφημία, κάθε χρήση του θείου ονόματος που είναι μάταιη, ελαφριά ή ψεύτικη και χωρίς τον επαρκή σεβασμό
Οι χριστιανοί προσεύχονται όλοι μαζί στις λατρευτικές ευκαιρίες της Εκκλησίας. Η θ. Λειτουργία, ο κύκλος του εκκλησιαστικού έτους με τις γιορτές του, τα κείμενα και οι καθορισμένες από την Εκκλησία τελετές, η νηστεία, προσφυγή στη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων και των Αγγέλων, η προσκύνηση των ιερών εικόνων είναι θαυμάσια μέσα που μας βοηθούν να προσεγγίσουμε με ταπείνωση και εμπιστοσύνη. Από τους θησαυρούς που η Εκκλησία θέτει στη διάθεση μας, θα προσκολληθούμε κατά προτίμηση σ’ εκείνους που η εμπειρία μας δείχνει ως τους πιο ταιριαστούς στις δικές μας προσωπικές ανάγκες. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την έννοια των λειτουργικών νοημάτων και δεν θ’ αφήσουμε ποτέ να εκφυλισθεί το τελετουργικό μέρος της Εκκλησίας σε μηχανικούς τύπους ή χειρονομίες, δηλ. σε ρουτίνα. Ο Θεός θέλει να Τον λατρεύουμε εν πνεύματι και αληθεία.
Τα μυστήρια είναι κάτι διαφορετικό και περισσότερο από την προσευχή. Είναι σημεία που παράγουν αγιαστική χάρη. Όπως με την προσευχή, έτσι και μ’ αυτά αγιάζεται το όνομα του Θεού. Απλώς με την προσευχή είμαστε εμείς εκείνοι που αγιάζουμε και επικαλούμαστε το Όνομα Του, ενώ με τα μυστήρια ο Θεός είναι αυτός που μας αγιάζει δια της επικλήσεως του Ονόματος Του. Το Όνομα λοιπόν αγιάζεται μέσα και πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη. Το μυστήριο που συνδέεται περισσότερο με το Όνομα του Θεού είναι το Βάπτισμα.
Το νερό του Βαπτίσματος και το Άγιο Χρίσμα, που γίνεται εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος, σβήνουν το προπατορικό αμάρτημα και μας αναγεννούν στην καινούργια ζωή του Χριστού. Η κοινή προσευχή και τα μυστήρια της Εκκλησίας δεν αποτελούν τους μόνους τρόπους αγιασμού του Ονόματος. Πρέπει να αγιάζουμε το Όνομα του Θεού και με την ιδιωτική μας προσευχή. Πρέπει να προχωρήσουμε σε μια προσωπική και γεμάτη οικειότητα σχέση με τον Θεό και να Τον βάλουμε στο κέντρο των λεπτομερειών της καθημερινής μας ζωής.
Ας μην περιοριζόμαστε στο να επαναλαμβάνουμε στην ατομική μας προσευχή έτοιμες προσευχές της κοινής λατρείας. Ας μιλήσουμε στο Θεό με δικά μας λόγια, πολύ απλά, σύμφωνα με τις ανάγκες της στιγμής. Κι’ ακόμη ας προσπαθήσουμε να Τον ακούσουμε, να σταθούμε μπροστά Του με μια στάση σιωπηλής προσοχής, να ακούσουμε και να συλλέξουμε τα λόγια της οικειότητας που δεν θα αρνηθεί να προσφέρει στην ψυχή μας.
Η προσευχή μας μπορεί ακόμα να πάρει τη μορφή του στοχασμού. Και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η καλύτερη προσευχή θα είναι μια στάση απόλυτα σιωπηλής ένωσης με τον Θεό : όταν δεν θα προσφέρουμε καμιά λέξη, αλλά θα προσφέρουμε πολλή αγάπη. Τότε η ψυχή μας θα μπορεί να πει: « Ο αδελφιδός μου εν εμοί, καγώ εν αυτώ» ( Ασμ. Ασμ. 2,16).
Τέλος το Όνομα του Θεού πρέπει να αγιάζεται και με τις πράξεις μας. Καμιά προσευχή δεν θα γίνει δεκτή από τον Θεό αν δε συνοδεύεται από μια σοβαρή προσπάθεια, ώστε οι πράξεις μας να μην προσβάλλουν το Όνομα που επικαλούμαστε.
Ως Χριστιανοί όχι απλώς δεν πρέπει να σκανδαλίζουμε τους αδελφούς μας, αλλά με την ευλάβεια θα πρέπει να συνδυάζουμε τόσο πολύ τη δικαιοσύνη και τη φιλανθρωπία, ώστε ακόμη και οι άπιστοι να μπορούν να δώσουν ένα φανερό σύνδεσμο ανάμεσα στη ζωή του χριστιανού και στο όνομα του Κυρίου.
ΤΕΛΟΣ
π.Γ.Στ.
1 σχόλιο:
Αξίζει για Προβληματισμό.
Δημοσίευση σχολίου