“ Σ’ αυτόν τον κόσμο
δεν έχουμε θέση κανείς. Ο πνευματικός κόσμος μας περιμένει όλους. Περαστικοί
είμεθα πάνω στη γη.... Πριν δε μας πάρει απ’ αυτόν τον κόσμο τον φθαρτόν να
παρακαλούμε να μας τακτοποιήσει μαζί Του, όσον γίνεται πιο τέλεια για να μη
δυσκολευθεί η ψυχή μας στην άνοδό της από τους κακούς και φορολόγους
δαίμονας...
Ας εννοήσουμε το
σύντομο της ζωής μας και ας δουλέψουμε τον Θεόν, με αγάπη, με προθυμία και με
ταπείνωση.
Καμιά κοσμική χαρά
δεν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον η η χαρά που προέρχεται από τον Θεό είναι
γνήσια και ειλικρινής. Δόξες και χρήματα, όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτά ο θάνατος τα βάζει στην αρμόζουσα
θέση τους.
Ο Θεός παιδεύει σαν
πατέρας για να μας απαλλάξει από υπερβολές και ελλείψεις.
Μας παιδεύει όχι για
να έλθουμε σε απόγνωση, αλλά για να μετανοήσουμε και διορθωθούμε.
Ο πόνος εξαγνίζει
την ψυχή, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή και έτσι καταστρώνεται το έδαφος
για την θεία επίσκεψη.
Όλα τα λυπηρά μας
αποστέλλονται χωρίς καμία αμφιβολία για την θεραπεία της ψυχής μας που νοσεί.
Όταν υγιώς
κρατήσουμε την έννοια της παιδείας των θλίψεων, ακολουθεί πολλή θεϊκή
παρηγορία.
Με την υπομονή στα
παθήματα κάνουμε το θέλημα του Θεού. Όποιος υπομένει πειρασμό, σε οποιαδήποτε
μορφή, επιθέτει φάρμακο στην ψυχή του.
Ποιος μετανόησε και
δεν σώθηκε, ποιος είπε αμάρτησα και δεν συγχωρέθηκε; ποιος έπεσε και ζήτησε
βοήθεια και δεν σηκώθηκε; ποιος έκλαυσε και δεν παρηγορήθηκε από τον Θεό;
Ας ακουμπάμε πάντοτε
στους ώμους της Θεοτόκου το φορτίο μας και χωρίς άλλο θα βρίσκουμε παρηγοριά
στον πόνο και τη θλίψη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου