Νίκος Φωκάς
Πῶς μᾶς ταράζουν προτοῦ φωτίσει κὰν οἱ κωδωνοκρουσίες!
Διπλασιάζεται τριπλασιάζεται ἡ κλαγγή.
Καθὼς διαρκῶς ἐντείνεται ἡ ἐνεργητικότητα
Αὐξάνεται τὸ μένος καὶ τὸ πάθος τοῦ κωδωνοκρούστη:
Ἕνα ἄσημο ἰδιαίτερα μικρόσωμο παιδί
Κάτι σὰν ἀστοχιὰ τῆς φυλῆς, ἐργάτης ἄλλὲς ὧρες,
Ἔχει στὶς ὠμοπλάτες δυὸ φτεροῦγες σ' ἑτοιμότητα
Σὰν ὅλες τὶς προσγειωμένες φτερωτὲς ὑπάρξεις.
Ἄκου, σημαίνει διπλοκαμπανιὰ τριπλοκαμπανιά
Γιὰ τὴ σύναξη ἑτερόκλητων ἀτόμων ποὺ σὲ ἀντίθεση
Μὲ συγκεντρώσεις γιὰ διεκδικήσεις τῆς ζωῆς
Συναδελφώνει κωμικά μόνο μιὰ προθανάτια γλώσσα.
Καὶ πιὸ πολὺ παρὰ στὶς παραπάνω συγκεντρώσεις
Τό κάθε μέλος τῆς σύναξης αὐτῆς
Αἰσθάνεται ὅλὰ τὰ ἄλλα γύρω —ἄς εἶναὶ καὶ γιὰ δυό-τρεῖς ὧρες μόνο —
Σὰν σάρκα ἀπὸ τὴ σάρκα του ἤ σὰν ἔμπιστη προσωπικὴ φρουρά.
Ἀσφάλῶς κι εἶναι ἀπάνθρωπο στὴν ἡλικία μας κι ἴσο
Σ' αναλγησία μὲ τὰ κινέζικα μαρτύρια ἄλλων καιρῶν
Ἕνὰ μαρτύριο συνεχὲς στὸ ὁποῖο μᾶς ὑποβάλλει ἡ φύση:
Τὁ νὰ βραδάζει καὶ νὰ ξημερώνει
Τὸ νὰ καλοκαιριάζει καὶ νὰ χειμωνιάζει ἀπ'τὴν ἀρχὴ
Ἔτσι ποὺ μακροχρόνια νὰ μᾶς ὁδηγεῖ κι αὐτό
Ὅσο καὶ τ' ἄλλα, τὰ κινέζικα, στὴν τρέλλα καὶ τὸν θάνατο
Μὲ τὸν τακτὸ ρυθμὸ μιᾶς νέας στὸ μέτωπο σταγόνας κι ὅμως
Ἡ διαφορὰ τοῦ φωτισμοῦ στὴν κάμαρά μας μαρτυρεῖ ‘
Ἁπλῶς μιὰν ἄλλη μέρα, σὲ ἀπόσταση ἀπ'τὸ χτές, καθὼς
Προοδεύει ὁ χρόνος δίχως τὴ δική μας συγκατάθεση
Μὲ κωδωνοκρουσίες, μὲ θρήνους, μὲ βοὴ τῶν δρόμων,
Ἀνάκατα. γιατί τυχὸν μονόλογοι νυχτερινοί
—Ἡ ἀνεμοδούρα μιᾶς στέγης, ὁ λυγμὸς ἑνὸς περαστικοῦ—
Παύουν ν' ἀκούγονται μεμονωμένα, ἀπρόσωποι αἴφνης
Μέσα στὴ θορυβώδη ἀπροσωπία τῆς κίνησης.
Καινούργιο κύμα μένους κι οἱ καμπάνες παροξύνονται
Σάμπως νέες ἐφεδρικὲς δυνάμεις νὰ ρίχνονται στὸν ἀγώνα
Μέσα ἀπ'τοὺς ἴδιους σπασμένους πιὰ βραχίονες
Ἑνὸς ἀνθρώπινου σημαδιακοῦ ἐνεργούμενου.
Σὰν τὶς καμπάνες παροξύνονται λυγμοὶ καὶ θρῆνοί,
Ψόφοι, τριγμοὶ τῆς πόλης. δαιμονισμένοι συγχωνεύονται
Σὲ μιὰ ἑνιαία σύμπραξη εναντίον τους, ὡσότου
Νὰ τὶς ἀκοῦμε μυστικές — ὑπέργειες, ὐπερούσιες.
1994-5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου