Γ.Σεφέρης
Μόρφωση και μάθηση είναι άσκηση της ζωής· και η άσκηση της ζωής έχει πολλά να κερδίσει από ανθρώπους σαν τον (ζωγράφο) Θεόφιλο πού βρήκαν το δρόμο τους ψηλαφώντας, μόνοι μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια μιας πολύ καλλιεργημένης, καθώς νομίζω, ομαδικής ψυχής όπως είναι η ψυχή του λαού μας. Έχει πολλά να κερδίσει· και πριν απ' όλα να μάθει πώς να φυλάγεται από τη μισή μόρφωση και από τη μισή μάθηση πού καταντά στρέβλωση και νάρκη. Από την άποψη αυτή θα μου ήταν πολύ δύσκολο να παραδεχτώ πώς είναι αμόρφωτος ο Θεόφιλος... Η ελληνική πνευματική κληρονομιά είναι τόσο μεγάλη πού αλήθεια δεν ξέρει κανείς ποιους μπορεί να διαλέξει για να πραγματοποιήσει τις βουλές της. Είναι στιγμές πού την κρατούν στα χέρια τους οι πιο φημισμένοι άνθρωποι πού ακούστηκαν ποτέ στον κόσμο, και είναι στιγμές πού πάει και φωλιάζει ανάμεσα στους ανώνυμους, περιμένοντας να φανερωθούν ξανά οι άρχοντες επώνυμοι. Είναι σπουδαίο το δίδαγμα πού αντλεί κανείς όταν λάβει τον κόπο να κοιτάξει αυτή την ατέλειωτη περιπέτεια. Το δημοτικό τραγούδι να φωτίζει τον Όμηρο και ο Αισχύλος να συμπληρώνεται από το δημοτικό τραγούδι, στην ευαισθησία ενός και του ίδιου ανθρώπου, δεν είναι λίγο πράγμα - και αυτό μόνο στην Ελλάδα μπορεί να γίνει. Μιλώ χωρίς υπεροψία, γιατί δεν ξεχνώ πως μόνο στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν ακόμη τα πιο απίστευτα παραστρατήματα.
Θεόφιλος, 1947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου