Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Σ’ ἀγαπῶ γιατί εἶσαι ’σύ

Μητρ. Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλος

΄΄Σ’ γαπ γιατί εσαι ’σύ΄΄. Εχετε σκεφθε καθόλου τό μήνυμα πού κομίζει ατός στίχος; Σ’ γαπ, καί μπορ νά σ’ γαπ, γιατί δέν εσαι ’γώ. Ατή εναι πρώτη του ρμηνεία. Οσιαστικά δέν σ’ γαπ, ν θέλω σύ νά γίνεις γώ. Μέσα πό τή διαφορετικότητα το κάθε προσώπου, μέσα στήν γάπη, πιτυγχάνεται νας διαρκής μπλουτισμός τς σχέσης. ᾿Αλλις, πως λένε, στόν κόσμο καί στήν κοινωνία, «παλιώνει σχέση καί γάμος». Ομως, παλιώνει γιατί μες τόν φήνουμε καί παλιώνει. ᾿Εάν δέ σκεφθετε τήν δυνατότητα το καθενός νθρώπου νά γιάζεται καί νά μετέχει λο καί περισσότερο τς δόξης το Θεο καί τς Χάριτός Του, τότε διαρκς μπορομε νά χουμε ναν καινούργιο νθρωπο. 'Αλλά, μες προσπαθομε νά διορθώσουμε τά ργα το Θεο, νομίζοντας τι ξέρουμε καλύτερα τί πρέπει νά κάνουμε. Θά τό δομε κόμα τραγικότερα τό θέμα, ταν φτάσουμε σέ μιά λλη σχέση, πολύ βασική καί καθημερινή. Τή σχέση τν παιδιν μέ τούς γονες. Τή σχέση τν γονιν μέ τά παιδιά τους. Εναι μιά δύσκολη σχέση. Πολλές φορές χωρίς λευθερία, στό νομα τς γάπης. Τίς περισσότερες φορές μέ τόν γωϊσμό μας στή θέση τς γάπης, εναι πάρα πολύ εκολο νά ρθει σύγκρουση. ᾿Αλήθεια, ταν μεγαλώνουμε τά παιδιά μας τί ραμα χουμε στή ζωή μας; Μεγαλώνουμε παιδιά γιά νά ζήσουν λεύθερα καί νά σταθον στά πόδια τους τά «καμαρώνουμε» γιατί μς κονε; ᾿Εάν χαιρόμαστε γιατί μς κονε πάντα, οσιαστικά χουμε ναγνωρίσει καί νακηρύξει σέ λάθητο τόν αυτό μας, καί πιστεύουμε τι χουμε πάντα δίκιο, καί χαιρόμαστε πού τά παιδιά μας, μς κονε. ᾿Εν θά ’πρεπε νά νησυχομε ν μς κονε πάντα, καί πολύ περισσότερο στό διάστημα τς φηβείας, πού εναι προσπάθεια το νέου παιδιο νά κατακτήσει τήν λευθερία του. Θέλει τήν γάπη μας, λλά χι μέ τή στέρηση τς λευθερίας. Καί χωρίς λευθερία δέν πάρχει εθύνη. Κι ατό τό ξέρουμε καί τό βιώνουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: