Ο γάμος είναι εξαγιασμός και μυστήριο. Σ’ αυτόν πραγματοποιείται πλήρης αλλαγή του ανθρώπου, διεύρυνση της προσωπικότητας του. Νέα θεώρηση και νέα αίσθηση τη ζωής, γέννηση-δια μέσου του- στον κόσμο μέσα σε μια νέα πληρότητα.
Το ατομιστικό όμως πνεύμα του καιρού μας δημιουργεί στο γάμο ιδιαίτερες δυσκολίες. Το ξεπέρασμα τους επιτυγχάνεται με τις ενσυνείδητες προσπάθειες του ζεύγους να οικοδομούν το γάμο και με την εξομολόγηση ενώπιον του Θεού( μόνον η Εκκλησία λύει πραγματικά και οριστικά αυτά τα προβλήματα). Και ακόμη, θα έλεγε κανείς, το πιο απλό, όμως, και τι πιο δύσκολο είναι η αποφασιστικότητα να πάρει ο καθένας την θέση του κι ο άνδρας να αναλάβει το βάρος και την ευθύνη της αρχηγίας. Αν υπάρχει αυτή η αποφασιστικότητα και θέληση, ο Θεός θα βοηθάει πάντοτε σ’ αυτή την δύσκολη και μαρτυρική, αλλά και ευτυχή πορεία.
Στο γάμο ούτε άνδρας, ούτε, τοσούτο μάλλον, η γυναίκα, δεν έχουν απόλυτη εξουσία ο ένας πάνω στον άλλο. Η άσκηση βίας πάνω στην θέληση του άλλου, έστω και στο όνομα της αγάπης, σκοτώνει την ίδια την αγάπη. Και τότε προβάλλει τα ερώτημα: Είναι ανάγκη να υποβαλλόμαστε σε τέτοιου είδους εξαναγκασμό, μια και μ’ αυτόν θέτουμε σε κίνδυνο το πιο πολύτιμο; Ο ατελείωτος αριθμός των δυστυχισμένων γάμων οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι η κάθε πλευρά θεωρεί τον εαυτό της ιδιοκτήτη και κύριο του προσώπου που αγαπά. Όλες σχεδόν οι δυσκολίες του γάμου απ’ εδώ ξεκινούν. Η πιο σοφή στάση στο γάμο είναι να δίνεις πλήρη ελευθερία στο πρόσωπο που αγαπάς: Ο γάμος μας εδώ στη γη είναι καθ’ ομοίωσιν των ουρανίων γάμων-μεταξύ Χριστού και Εκκλησίας-, όπου υπάρχει πλήρης ελευθερία.
( Σημειώματα φιλοκαλικής αυτογνωσίας)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου