Σ’ ευχαριστώ γιατί υπάρχεις

«Όσο κοντά μας κι αν προσπαθούν να σταθούνε οι άνθρωποι

όσο κοντά τους κι αν προσπαθούμε εμείς να σταθούμε,

πάντοτε υπάρχει ένας κόσμος στα βάθη του είναι μας,

αθέατος σίγουρα στα μάτια των πολλών,

αθέατος συχνά στα μάτια αυτών που βαδίζουν πλάι μας

αθέατος ίσως στα μάτια τα δικά μας.

Όσο κι αν προσπαθούν να μας στηρίξουν οι συνοδοιπόροι μας,

όσο κι αν προχωρούμε μαζί κρατημένοι σφιχτά απ΄το χέρι,

πάντοτε υπάρχουν στιγμές που μένουμε μόνοι.

Μόνοι περνάμε συγκρούσεις, οδύνης στιγμές, αγωνίες, διλήμματα.

Μόνοι παλεύουμε απάντηση να ΄βρουμε στης ψυχής μας τα μύρια ρωτήματα.

Μόνοι;

Γιομίζει ανείπωτη χαρά η ψυχή μου

σαν σκέφτομαι τη δική Σου υπόσχεση:

«Μεθ’ ἡμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας»…

Αυτός ο κόσμος στα βάθη του είναι μου

αθέατος πολλές φορές στα δικά μου τα μάτια,

είν’ ολοφάνερος στη θεϊκή σου παγγνωσία.

Ξέρεις τις αγωνίες, τις συγκρούσεις, τα διλήμματα

τις στιγμές της οδύνης, της ψυχής τα ρωτήματα.

Θείε Συνοδοιπόρε,

Σ’ ευχαριστώ γιατί υπάρχεις

Σ’ ευχαριστώ γιατί ο ήχος των βημάτων Σου

ακόμα και στις πιο μοναχικές στιγμές με συντροφεύει».

α.τ.μ. Θεσσαλονίκη.

Δροσοσταλίδα