Ευθανασία!

  Μελισσανίδη Κων/νου,ἸατροῦΚατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος δὲν ἀφοροῦν μόνο τὸν κάθε ἄνθρωπο. Ἀφοροῦν ὁλόκληρη τὴν κοινωνία, ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα καὶ προπαντὸς τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ἡ ζωή, ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἱερὴ καὶ μόνον ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς  μπορεῖ νὰ τὴν ἀφαιρέσει. Δὲν ἀποτελεῖ ἀτομικὸ δικαίωμα τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ καὶ κάθε παρέκκλιση, ὅπως ὁ φόνος (ἀφαίρεση τῆς ζωῆς ἄλλου ἀνθρώπου), αὐτοκτονία (ἀφαίρεση τῆς δικῆς του ζωῆς) καὶ εὐθανασία (ἐπίσπευση θανάτου μὲ ἀνθρώπινη παρέμβαση), ἀποτελεῖ μεγάλη «ἀστοχία» στὴν ἐπίτευξη τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν»,  δηλ. μεγάλη  «ἁμαρτία» ὄχι μόνον πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων.

     Ἡ Ἐκκλησία, ὡς στοργικὴ μητέρα, δὲν μένει ποτὲ ἀδιάφορη μπροστὰ στὸν ἀνθρώπινο πόνο, σωματικὸ ἢ ψυχικό. Τὸν ψυχικὸ πόνο ἀντιμετωπίζει μὲ πνευματικὰ μέσα (διδασκαλία, ἱεροπραξίες, μυστηριακὴ ζωή). Γιὰ τὸν σωματικὸ πόνο, συνιστᾶ τὴν προσφυγὴ στὴ βοήθεια τῆς Ἰατρικῆς (ἐφ’ ὅσον μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ριζικὰ ἡ αἰτία τοῦ πόνου ἢ μόνο τὸ ἀποτέλεσμα) καὶ ἐπικουρικὰ χρησιμοποιεῖ τὴν προσευχή, εἰδικὲς εὐχές, εἰδικὲς ἀκολουθίες (π.χ. εὐχέλαιο).

     Ἡ πίστη στὴν ἀγάπη καὶ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ βασικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καλεῖ κάθε Χριστιανὸ νὰ ἀντιμετωπίσει θετικὰ καὶ μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, ὄχι μόνο τὴν ὑγεία καὶ τὴν εὐτυχία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀσθένεια, τὸν πόνο καὶ τὴ δυστυχία. Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει τὰ κακά, γιὰ νὰ τιμωρήσει ἢ νὰ ταπεινώσει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ τὸν συνετίσει, νὰ τὸν φέρει σὲ μετάνοια καὶ νὰ τὸν ὠφελήσει πνευματικά. Νὰ τοῦ ὑπενθυμίσει τὴ φθαρτότητά του, τὴν προσωρινότητά του σ’ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ τὸ αἰώνιο συμφέρον του στὴν ἀτελεύτητη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει χαρακτηριστικὰ γιὰ τὴν περίπτωση αὐτὴ «τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεόν, πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν» (Ρωμ. η΄ 28), δηλ. σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεὸ ὅλες οἱ περιστάσεις (καλὲς ἢ ἄσχημες) συντελοῦν στὸ καλὸ (στὴν πνευματική τους ὠφέλεια καὶ στὴν οἰκοδομὴ τους κατὰ Χριστόν).

aktines.blogspot.com

Ν.εανία.Σ