ΤΟ ΑΓΧΟΣ : ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ

Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει σε μια κοινωνία που διαρκώς μεταβάλλεται και πρέπει διαρκώς να συντονίζεται στο ρυθμό της κοινωνικής εξέλιξης. Όμως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τον ίδιο τρόπο προσαρμογής και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ψυχική ισορροπία του και να εμφανίζεται το άγχος στη ζωή του.

            Το άγχος είναι μια κατάσταση που δεν κάνει διακρίσεις. Πλήττει τους πάντες, αλλά πιο ευάλωτη είναι η παιδική και εφηβική ηλικία.

            Το άγχος κάνει την εμφάνιση του παροδικά και αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά μπορεί να εξελιχθεί σε μια ψυχολογική χρόνια αρρωστημένη κατάσταση, που δεν θεραπεύεται εύκολα.

            Αν παρατηρήσουμε την κλινική εικόνα του «αγχωτικού» ανθρώπου θα διακρίνουμε τα σημάδια του: φόβος, ανησυχία, ανασφάλεια, ταχυπαλμίες, υπερκόπωση και σε πολλές περιπτώσεις μια βασανιστική αϋπνία. Μοναδική παρηγοριά του αγχωτικού ανθρώπου είναι τα διάφορα ηρεμιστικά φάρμακα.

            Προσεγγίζοντας την περίπτωση άγχους μπορούμε να διακρίνουμε τρία βασικά γνωρίσματα του:

Πρώτο, έχουμε το άγχος που έχει σχέση με την επιβίωση μας δηλ. την ανησυχία που έχει ο άνθρωπος για την ψυχοσωματική του υγεία. Οι διάφορες αρρώστιες, τα τροχαία ατυχήματα, η μόλυνση του περιβάλλοντος κ.α. αυξάνουν το ποσοστό των ψυχικών παθήσεων δημιουργώντας ανασφάλεια και άγχος.

Δεύτερο γνώρισμα είναι το άγχος της μόνωσης και μοναξιάς. Ο σύγχρονος άνθρωπος ενώ περιβάλλεται από πλήθος συνανθρώπων του, αναγκάζεται να επιβιώνει μόνος του χαμένος μέσα στο πλήθος. Η κοινωνία μας κατάντησε απρόσωπη και μαζική από την οποία απουσιάζει η αγάπη, η κατανόηση, η αλληλοβοήθεια. Οι καρδιές των ανθρώπων σήμερα βρίσκονται μακριά.

Το τρίτο είναι το άγχος της κοινωνικής αναγνώρισης. Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας, ό άνθρωπος μόλις γεννηθεί φροντίζει να επιβληθεί στο κοινωνικό περιβάλλον και ν’ αποκτήσει δυνάμεις και κύρος, ν’ αναγνωρισθεί σαν προσωπική αξία. Έτσι αρχίζει ένα σκληρό αγώνα για επιβίωση και ανάδειξη της προσωπικότητας του.

            Παλιότερα πίστευαν, ότι το άγχος έπληττε τα περιθωριακά άτομα και τους οικονομικά ασθενέστερους. Σήμερα όμως πλήττει και τις πιο προηγμένες πλούσιες χώρες.

            Πάντως όσο και να πιστεύουμε ότι το άγχος είναι καρπός του τεχνολογικού μας πολιτισμού, ουσιαστικά είναι και πρόβλημα εσωτερικό. Δηλ. η αιτία του βρίσκεται μέσα μας. Γιατί όλοι μας λίγο πολύ αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Όμως μέσα στη σύγχυση της εποχής μας λησμονούμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά αντικείμενο της αγάπης και της πρόνοιας του Θεού. Βρισκόμαστε στο κέντρο της αγάπης Του.

            Πολλές φορές μας πνίγει το άγχος γιατί στηρίζουμε την ελπίδα μας αποκλειστικά και μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Όμως κάθε ανθρώπινο όσο σπουδαίο και αν είναι αδυνατεί να μας πληρώσει εσωτερικά γιατί είναι μεταβλητό. Το μόνο σταθερό είναι ο Θεός και η Αλήθεια Του.

            Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, ότι θα μένουμε αδρανείς και ράθυμοι περιμένοντας μοιρολατρικά την επέμβαση του Θεού. Ο Θεός δεν υποκαθιστά την ανθρώπινη προσπάθεια, αλλά αναμένει και τη δική μας συνέργεια.

            Εγκαταλείπουμε λοιπόν τα ανθρώπινα στηρίγματα και αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια και την αγάπη του Θεού, « και πάσαν την ζωήν ημών  χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

            Αν έτσι τοποθετήσουμε τον εαυτό μας τότε μπορεί κάθε αγχώδης μέριμνα να παραμερισθεί και να έλθει η ευλογία και η πολυπόθητη  ειρήνη του Θεού στην ψυχή μας.