ΔΕΥΤΕ
ΙΔΕΤΕ….
Προϋποθέσεις
μιας γνήσιας ιεραποστολής
Εν ολίγοις
Η σημερινή Ε΄ Κυριακή από του Πάσχα –
της Σαμαρείτιδος- αναφέρεται στη συνάντηση και τη συνομιλία που είχε ο Χριστός
κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, με μια γυναίκα από τη Σαμάρεια. Είναι εκπληκτικό,
ότι σε λίγα λεπτά ένα από εκείνα τα περιστατικά που μας φαίνονται τυχαία, είχε
μεταβάλλει ριζικά τη ζωή μιας περιφρονημένης γυναίκας: της Σαμαρείρισσας. Όταν
πήγε στο πηγάδι του Ιακώβ ήταν μία γυναίκα που όλοι γνώριζαν το μελανό παρελθόν
της. Όταν όμως άφησε τη στάμνα της για να φέρει στους συμπατριώτες της το
χαρούμενο μήνυμα για τον Μεσσία ήταν ήδη μια ιεραπόστολος.
Είχε γνωρίσει την αλήθεια και με
ιεραποστολικό ζήλο σπεύδει να την μεταδώσει στους άλλους και να τους καλέσει να
λάβουν κι αυτοί αυτή την πείρα της προσωπικής επαφής με τον Χριστό. «Δεύτε
ίδετε άνθρωπον ος είπέ μοι πάντα όσα εποίησα».
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, πως μια
γυναίκα «κατεγνωσμένη δια τον βίον» μάλιστα,
δεν ήταν και ό, τι καλύτερο για την ιεραποστολή. Και το χειρότερο είναι, ότι
πήγε να κάνει ιεραποστολή όχι σε ξένη χώρα και άγνωστους ανθρώπους, αλλά μέσα
στο γνωστό της περιβάλλον, όπου είχε διαπράξει όλα τα ανομήματα της ζωής της.
Μπορούσαν λοιπόν να την εμπιστευθούν ως αξιόπιστη και ιεραπόστολο του Μεσσία;
Ο τρόπος όμως που ενήργησε η
Σαμαρίτισσα ήταν πράγματι υποδειγματικός. Από τη συζήτηση με το Χριστό γνώρισε
πολλές και υψηλού επιπέδου αλήθειες, όπως για το ζωντανό νερό, για το Θεό που
είναι πνεύμα και ότι οι αληθινοί προσκυνητές προσκυνούν το Θεό «εν πνεύματι και
αληθεία». Κι όμως δεν είπε τίποτε απ’ αυτά σε κανέναν. Περιορίσθηκε να πει με
ειλικρίνεια κάτι από την προσωπική της πείρα. Και επειδή για όλα όσα είχε κάνει
αυτή η γύναικα, θα έπρεπε να ντρεπόταν, χρειαζόταν μεγαλύτερο θάρρος για να
πείσει τους συμπατριώτες της, ότι ο Χριστός της αποκάλυψε όσα είχε διαπράξει.
Μετά η Σαμαρίτισσα επειδή γνώριζε κάτι
παραπάνω από τους άλλους, δεν πήρε κάποιο δασκαλίστικο ύφος έναντι των άλλων.
Δεν επιχείρησε να μιλήσει για τον Μεσσία, αλλά αφού τους είπε όσα γνώριζε από
πείρα, με απλότητα τους ρώτησε: «Μήτι ούτος έστιν ο Χριστός;»
Στη συνέχεια το ελατήριο που ώθησε τη
Σαμαρίτισσα να πει όσα είπε στους συμπολίτες της ήταν η αγάπη. Από τη στιγμή
που ο Χριστός αποκάλυψε, ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, δεν καθυστέρησε, αλλά χωρίς
αναβολή τρέχει να το ανακοινώσει στους συμπατριώτες της. Αλήθεια πόσες
αποτυχίες δεν θα είχε αποφύγει η χριστιανική ιεραποστολή αν είχε ως ελατήριο
την αγάπη και μόνον την αγάπη; Δυστυχώς υπάρχουν πολλές μελανές σελίδες στην
ιστορία του χριστιανισμού και θ’ αποφεύγονταν, αν το έργο της οποιαδήποτε
ιεραποστολικής εργασίας
ήταν
έργο μόνο της αγάπης. Αυτό προς αποφυγή τέτοιων χονδροειδών λαθών σ’ ένα τόσο
σοβαρό έργο όπως είναι αυτό της ιεραποστολής.
Η Σαμαρείτισσα με πολλή ειλικρίνεια
και ταπείνωση μίλησε από αγάπη, πέρα από τη μειονεκτική θέση στην οποία βρισκόταν, είχε μεγάλη
επιτυχία μεταξύ των συμπατριωτών της. Μάλιστα ο ιερός ευαγγελιστής τονίζοντας
την επιτυχία της λέγει: «Εκ δε της πόλεως εκείνης πολλοί επίστευσαν εις αυτόν
εκ των Σαμαρειτών δια τον λόγον της γυναικός, μαρτυρούσης ότι είπέ μοι, πάντα
όσα εποίησα».
Πολλοί μπορούν να πουν, ότι αυτά όλα
έχουν σχέση με κληρικούς ή τους
θεολόγους. Μία τέτοια όμως άποψη δε είναι σωστή, γιατί ο καθένας μας είτε το
θέλει είτε όχι είναι ένας μικρός ιεροκήρυκας στο καλό ή στο κακό. Αν είμαστε
καλοί εκπέμπουμε το καλό. Αν έχουμε
εγκαταλείψει την εσωτερική μας καλλιέργεια και ζούμε τη ζωή της ανομίας τότε η
επίδρασή μας θα είναι οπωσδήποτε αρνητική.
Όμως είναι απαραίτητη η συστηματική
ιεραποστολή απ’ όλους μας και το έργο αυτό δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο την
κληρικών και των θεολόγων, αλλά όλων των χριστιανών, κληρικών και λαϊκών. Αυτό
βέβαια δεν σημαίνει, ότι όλοι πρέπει να γίνουν ερασιτέχνες θεολόγοι. Απεναντίας
σε θέματα ιεραποστολής είναι απαραίτητο, ακόμη κι αυτοί οι θεολόγοι ν’
αποβάλλουν την υψηλή θεολογική φρασεολογία και να μιλούν με απλότητα, ταπείνωση
και γλυκύτητα. Και αφού η ιεραποστολική εργασία είναι καθήκον όλων μας, όλοι
χωρίς εξαιρέσεις, εάν έχουμε αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας, οφείλουμε να
μεταδίδουμε σ’ αυτούς ό, τι έχουμε αποκομίσει από την προσωπική μας επαφή με
τον Χριστό και την Εκκλησία Του
Ακόμη και οι νέοι αν έχουν έστω και
μια περιορισμένη πείρα, έχουν να πουν πολλά για την επαφή τους με τον Χριστό
και τα μέσα της χάριτος. Διότι λ. χ. δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς πολλά γράμματα για να μιλήσει
σε κάποιον για την ειρήνη που χαρίζει η προσευχή ή η χαρά η οποία τον
κατακλύζει όταν σκέπτονται την αγάπη με την οποία μας περιβάλλει ο Θεός. Ούτε
επίσης χρειάζεται μεγάλη μόρφωση για να πει κανείς πόσο ευτυχής είναι, όταν
είναι σε θέση να κάνει μια μικρή καλοσύνη.
Η ιεραποστολή αυτή είναι
αποτελεσματική. Γιατί εδώ μιλάει η καρδιά μας και τα πράγματα. Είναι το
ξεχείλισμα της πηγής ύδατος «αλλομένου εις ζωήν αιώνιον». Και καλούμε τους
άλλους να το γευτούν, αφού πρώτοι εμείς το έχουμε δοκιμάσει και έτσι είμαστε σε
θέση να πούμε με πλήρη συναίσθηση: πιστεύουμε γιατί αυτό το γνωρίζουμε εκ
πείρας «ότι αυτός έστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου», όπως και ο δικός μας
Σωτήρας.
Χριστός Ανέστη
π. γ. στ.
1 σχόλιο:
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Δημοσίευση σχολίου