Aγάπη καθέτως και οριζοντίως

          Η αγάπη. Ανοίγει τις καρδιές των ανθρώπων 

και τις πύλες τ’ ουρανού.

         

Η αγάπη καθέτως

          Τα τρία βιβλία: της Φύσης, της Ιστορίας και της Γραφής, είναι διάσπαρτα με μηνύματα αγάπης. Ρωτούν και τα τρία «Ποιο πράγμα «κατέβασε» το Θεό από τους ουρανούς και, στη συνέχεια, τον ανέβασε στο ικρίωμα του Γολγοθά;» Και απαντούν συγχρόνως: «Η αγάπη»! Η θυσία της Σαρκωμένης Αγάπης μας θυμίζει την περίπτωση του πελεκάνου. Όταν δαγκώνει το φίδι τα μικρά του, σχίζει με το ράμφος το πλευρό του και τα ποτίζει με το αίμα του. Μ’ αυτό το αντίδοτο σώζονται.

Η αγάπη οριζοντίως

          Είναι βαρόμετρο της πνευματικής ζωής. Στην εποχή μας όπου «εψύγη η αγάπη των πολλών» παράφωνα ηχεί το «αγαπάτε αλλήλους» και ακόμη περισσότερο το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών».

          Χαρακτηριστικό της γνήσιας αγάπης είναι το ακόλουθο περιστατικό:    Δύο ασκητές κατοικούσαν μαζί δεκαετίες ολόκληρες μονιασμένοι. Ήταν ιδανικό παράδειγμα αγάπης και αλληλοσεβασμού. Κάποια μέρα λέει ο ένας στον άλλον:

          -Αδελφέ μου, ας φιλονικήσουμε κι εμείς  μια φορά.

          -Να φιλονικήσουμε, αλλά πώς;

          -Να, θα βάλω ένα ξεροκόμματο ψωμί στο τραπέζι και θα ισχυρίζομαι πως μου ανήκει. Εσύ, με τη σειρά σου, θα το διεκδικείς επίμονα. Έτσι θα φιλονικήσουμε.

          Βάζει το ξερό ψωμί στη μέση ο ένας και του λέει:

          -Αυτό το κομμάτι είναι δικό μου!

          -Όχι, απαντά ο άλλος, δικό μου είναι!

          -Αδελφέ, επαναλαμβάνει ο πρώτος, πάρτο και πήγαινε στο καλό…

          Έτσι, δεν κατάφεραν έστω για μια στιγμή να μαλώσουν! Ήταν ο Χριστός ανάμεσά τους.

          Μόνο, λοιπόν, επανασύνδεση σχέσεων με τον ουρανό, θα φέρει την προσέγγιση μεταξύ των ανθρώπων.

          Αγάπη δηλαδή, καθέτως και οριζοντίως!

          Μαν. Μ.