.... Με
τρελαίνει η παράλογη λογική σου:
Να μου ζητάς να μη μεριμνάω
Να μου ζητάς να ταΐζω αυτούς που δεν
μπορούν να μου το ανταποδώσουν
Να μου ζητάς να δανείζω σ’ αυτούς που δεν μπορούν να μου τα επιστρέψουν.
Με τρελαίνει η παράλογη λογική σου:
Να με καταρώνται και να ευλογώ
Να με μισούν και να αγαπώ
Να με αδικούν και να συγχωρώ
Να νικάω επ’ αγαθώ
Να γυρίζω το μάγουλο για το δεύτερο
ράπισμα
Να επιλέγω την έσχατη θέση,
ενώ μπορώ να έχω την πρώτη.
Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
Να αρνηθώ, ποιον;
τον εαυτό μου
Να αγαπήσω, ποιον;
τον σταυρό μου
Να παραδεχτώ πως, για το κακό που
γίνεται,
εγώ φταίω.
Με τρελαίνει η παράλογη λογική Σου:
να σταυρωθώ εγώ για να μην σταυρωθούν
άλλοι
Να πτωχύνω για να πλουτίσω
Να χάσω για να κερδίσω
Να πεθάνω για να ζήσω......
Μαρία Μουρζά, “Αγάπησα τα
θνητά σαν αθάνατα”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου