Σάββατο 7 Απριλίου 2018

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΟΙ όροι της Διαθήκης και η ευθύνη μας


Ο Κύριος πριν από τον εκούσιο σταυρικό του θάνατο συνάπτει με κληροδότημα την ουράνια βασιλεία του και καλεί ως συγκληρονόμους όλους τους ανθρώπους. Τη Διαθήκη αυτή την υπογράφει με τα προσηλωμένα άχραντα χέρια του επάνω στο Σταυρό και την επικυρώνει με το πανάγιο Αίμα του.

          Τους όρους  της Διαθήκης τους αποκαλύπτει, όταν παραδίδει στους μαθητές το νόημα του ι. Νιπτήρα, την παρακαταθήκη της Θ. Ευχαριστίας και την υπερφυά προσευχή της Γεσθημανή. Και από το άλλο μέρος η προδοσία του Ιούδα εκπροσωπεί  την έσχατη ανθρώπινη αλογία, την αφροσύνη και την απιστία που αγνοεί και η αντιπαλεύει τους παραπάνω όρους.

          Ο ι. Νιπτήρας προετοιμάζει μαθητές και πιστούς για την αγιαστική ιερουργία του Σταυρού. Εμφανίζει τον βασιλέα- απεσταλμένο του Θεού Ιησού να επιτελεί ένα έργο διακόνου, του Δεσπότη ως διακονητή, τον Θεάνθρωπο ως υπηρέτη. Η ταπείνωση και η φιλανθρωπία του εκπέμπει την αυτοθυσία και τη φιλαδελφία.

          Τη διακονία της αγάπης και την πνευματική φιλαδελφία επιτελεί ο επίσκοπος ή ο πνευματικός με το μυστήριο της ι. Εξομολογήσεως, για να ανορθώσει τα πνευματικά παιδιά του. Γι’ αυτό φορεί το επιγονάτιο- σύμβολο του λεντίου του Χριστού, έχοντας την εξουσία να επικαλείται τη χάρη του φιλάνθρωπου Κυρίου, και συμπάσχει και συνωδίνει μαζί με τον Χριστό που του εμπιστεύθηκε την πνευματική τους ζωή για να τους καθοδηγεί. Εάν δεν αποπλύνουμε τον εαυτό μας με το μυστήριο τη ι. Εξομολογήσεως, τότε δεν έχουμε θέση στον Δείπνο, στο Μυστήριο της Ευχαριστίας και της ζωής.

          Η Θ. Ευχαριστία ονομάζεται και Μυστικός δείπνος. Με τη συμμετοχή μας στην ευχαριστιακή τράπεζα δεχόμαστε τον αρραβώνα της μέλλουσας ζωής. Δηλαδή το μυστήριο  προετοιμάζει τους δαιτυμόνας τους μακαριστούς για τη λαμπρή φανέρωση τους βασιλέως Χριστού. “Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώο τόπω ταις υψηλαίς φρεσί”.

          Η κατ’ εξοχή ευχαριστιακή ζωή, η μετοχή στην όντως βρώση και πόση, η θ. Κοινωνία και χριστοποίηση του ανθρώπου ενέπνευσε τους ιερούς υμνογράφους να συνθέσουν έργο μυσταγωγικό και διδαχές ανυπέρβλητου πνευματικού κάλλους.

          Ο Κύριος Ιησούς δεν εγκαταλείπει τους μαθητές του ορφανούς. Είναι μέλη του άχραντου σώματός του χάρη στο μυστήριο. “ ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ”.

          Ζωή, αγιασμός, θεϊκή κοινωνία!

          Το θέμα είναι πως θα διαφυλαχθεί αυτός ο αγιασμός ανεξάλειπτος και διηνεκής; η θ. κοινωνία;

          Όταν η ζωή μας αποτελεί ένα αγαπητικό, λυτρωτικό και εκκλησιαστικό γεγονός σχέσεως με τον Ιησού Χριστό. “Προσευχής καιρός έστω άπας ο βίος, λέγει ο Μ. Βασίλειος. Αυτό μας διδάσκει ο Κύριος με τους ευχαριστιακούς ύμνους μετά τον Μ. Δείπνο προς το όρος των Ελαιών με την θαυμάσια προσευχή στην Γεσθημανή.

          Αγωνίζεται όμως και αγωνιά από την άλλη και κάποιος άλλος :ο Ιούδας. Δεν συγκινήθηκε ούτε από την άκρα ταπείνωση του ι. Νιπτήρα, ούτε από τη μυσταγωγική αγάπη του θ. Δείπνου. Όποιος πουληθεί στο δυνάστη πονηρό γίνεται κτηνώδης, θηριώδης, πωρωμένος και αδίστακτος και εκποιεί την ιερότερη σχέση σε επικερδές εμπόρευμα.

          Ο Ιούδας, ο δούλος και δόλιος, δεν αποτελεί μοναδική εξαίρεση. Υπάρχουν στους αιώνες προδότες του Χριστού, όπως σχισματικοί αιρετικοί, αρνησίχριστοι.  Πάντοτε παρουσιάζονται Ιούδες που προδίδουν τον Χριστό στο πρόσωπο των αδελφών τους των ελαχίστων, τον ατιμάζουν, τον διαστρέφουν, τον καταρρακώνουν και εκμεταλλεύονται πρόσωπα και πράγματα και ταπεινώνουν τους ιερότερους δεσμούς.

          Στο χώρο προστιθέμεθα κι’ εμείς με την κενοδοξία, τη φιλαργυρία, τον φθόνο, τη διαβολή, τη συκοφαντία. Επίσης όταν ξεπουλάμε τις δωρεές της θ. χάριτος και εμπαίζουμε τη σφραγίδα του Χρίσματος και περιφρονούμε την αγάπη του Νυμφίου. Τότε δίνουμε δικαίωμα στους εχθρούς του Χριστού να εισέλθουν, να εμπαίξουν και να ονειδίσουν την κοινωνία μας με Αυτόν. Γινόμαστε προδότες της αγάπης του.

          Στο κέντρο του Ι. Ναού την Τετάρτη εσπέρας εμφανίζεται η εικόνα του  Δείπνου, όπως παρακάθονται εν τω Νιπτήρι του Μ. Δείπνου οι μαθητές, αλλά και ο σκοτισμένος από τη φιλαργυρία Ιούδας.

          Τα δύο αυτά  γεγονότα της προσευχής του Κυρίου και της προδοσίας εικονίζονται κατ’ αντιστοιχία από την εκκλησιαστική σύναξη και την κοσμική νοοτροπία. Το ερώτημα είναι: Τι από τα δύο αποδεχόμαστε και πραγματώνουμε;

          Πάντως καιρός “γρηγορείν και νήφειν”.... Χριστός επί θύραις της ψυχής μας. Μυσταγωγούμενοι από αυτό το κλίμα της Μ. Πέμπτης ας αποδεχθούμε τους σωτήριους όρους της Διαθήκης για να μην εμπαίζουμε την αγάπη του Νυμφίου Χριστού.

π. γ. στ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: