“Η ζωή ην το φως των ανθρώπων”

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας αποκαλύπτει, ότι η Ζωή δεν είναι χρόνος και χρονικά διαστήματα, “ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται”, αλλά “Φως”, “το Φως το αληθινό, ο φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμον”.

          Επίσης μας αποκαλύπτει, ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να ποθήσει και να αγαπήσει το Φως του Λύχνου, “εν τω μέσω της νυκτός” του κόσμου, που είναι η κατοικία όλων μας, ως ανθρώπων του “αιώνος τούτου του απατεώνος”.

          Ο ηγαπημένος μαθητής μας περιγράφει την προσωπικότητα αυτού του Λύχνου, που είχε τόση δύναμη να “αιχμαλωτίζει” τις καθαρές ψυχές και να τις παραπέμπει ευθέως στο “Φως” το Αληθινόν”: “Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά του Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης. Ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν ίνα μαρτυρήσει περί του Φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αυτού. Ουκ ην εκείνος το Φως, αλλ’ ήλθε ίνα μαρτυρήσει περί του Φωτός”. Ο Τίμιος Πρόδρομος, είναι “ο απεσταλμένος παρά του Θεού άνθρωπος”, για να γίνει το διαχρονικό πρότυπο των ιερών νυμφαγωγών, των πνευματικών πατέρων, που έχουν χρέος προδρομικό, να φωτίζουν με Θεία “Λυχνία’ και να οδηγούν ψυχές στο Φως, στον Ιησού Χριστό.

          Γι’ αυτό ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αγάπησε εγκάρδια τον “Λύχνον”, τον πνευματικό οδηγό του, τον Τίμιον Πρόδρομον. Τον αγάπησε, γιατί διαπίστωσε, ότι δεν ένωνε τους μαθητές του με τον εαυτόν του, αλλά με τις οδηγίες του, τους απέστελλε στον Χριστό. Δεν κρατούσε τους μαθητές του στον Λύχνο του, ο Πρόδρομος. Γιατί και ο ίδιος δεν ηρκείτο στο Φως που είχε, αλλά με απόλυτη συναίσθηση έλεγε: “Πως φωτίσει ο Λύχνος το Φως’; Πως θα αντικαταστήσει ο “δούλος τον Δεσπότην”. Αυτή η σπουδή να μην κρατήσουν στον εαυτόν τους τους μαθητές τους, αλλά να τους ωθούν συνεχώς προς την αγάπη και την μοναδική σχέση με τον Χριστό, είναι η σφραγίδα, που αποδεικνύει την γνησιότητα των κατά Θεόν ποιμένων, των πνευματικών πατέρων. Αλλοίμονο στον πνευματικό, που δεν μιμείται τον Τίμιο Πρόδρομο, αλλά γίνεται αυτός ο ίδιος “Φως” και “Θεός’ των πνευματικών του τέκνων! ( Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσέξουν πολύ σοβαρά όσοι ασκούν  την πνευματική πατρότητα. Δεν κατασκευάζουμε οπαδούς, αλλά πνευματικά τέκνα που τα οδηγούμε εν ελευθερία στο Θεό).

          Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αναφέρεται, λοιπόν, τυχαία στον Τίμιο Πρόδρομο προκειμένου να μας μιλήσει για τον Χριστό ως Φως και Ζωή, αλλά να μας τον προβάλλει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την μετάβασή μας από τον “Λυχνον’ στο “Φως” και από τον θάνατο στη Ζωή.

          π. Βασίλειος Βολουδάκης