Με τους όρους ¨Σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας” που συνηθίζεται και
μάλιστα με τον όρο “Εκκλησία” να εννοείται μόνο η Διοικούσα Εκκλησία(Κλήρος),
οδηγούμαστε σε λάθος δρόμο. Ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Τριαδικού Θεού, είναι
ψυχή και σώμα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο Καίσαρας-Κράτος πρέπει να
υπηρετεί- διακονεί τις βιοτικές ανάγκες του σώματος του ανθρώπου που είναι ναός
του αγίου Πνεύματος, και ο κλήρος την προσευχή και τη νηστεία, όπως γράφουν οι
Πράξεις των Αποστόλων. Δύο διακονίες για τον ίδιο σκοπό, τη σωτηρία του
ανθρώπου.
Στα δύσκολα χρόνια
της σκλαβιάς(κλήρος και πιστοί) ήταν ένα σώμα. Η λατρεία στους ιερούς ναούς εκφραζότανε
και εκτός ναού με τις κοινότητες. Τα κοινόβια μοναστήρια, η ολοκληρωμένη
έκφραση της Ορθοδοξίας, σε πείσμα του ατομοκεντρισμού, αποτελούν τους
οδοδείκτες διαχρονικά της Ορθοδοξίας-Ορθοπραξίας και αντιμάχονται αγαπητικά
όλων των ειδών τους φιλελευθερισμούς και
σοσιαλισμούς, οι οποίοι ως ομογάλακτοι αδελφοί του Υλισμού διαφεντεύουν τον
κόσμο! Ως πότε όμως;
Ο π. Γεώργιος
Μεταλληνός λέγει: “Όλο το λυτρωτικό έργο του Χριστού και της Εκκλησίας είναι
μια πολυδιάστατη διακονία....δεν μπορεί να γίνει εκκλησιαστική διάκριση
πνευματικής και υλικής διακονίας.
Η διαποίμανση του
λαού εκδηλώνεται έτσι, εκκλησιαστικά, ως “διακονία του λόγου” και “προσευχή”
και ως “διακονία τραπεζών” (Πραξ.6, 4). Με τον όρο δεν των Πράξεων “διακονείν
τραπέζαις”, “νοείται η όλη κοινωνική εργασία της Εκκλησίας”, ένα καθαρά βιοτικό
έργο, αλλά και πολιτικό συνάμα, που περιέκλειε όλη την κοινωνική διακονία της
Εκκλησίας. Αυτό ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Χριστού της “κεφαλής” της
Εκκλησίας, ο οποίος ένωσε το θείο και το ανθρώπινο στο Πρόσωπό Του.
Η ενέργεια των
Αποστόλων σήμαινε κατάφαση των πιστών και απόπειρα αντιμετώπισης και λύσης του
“κοινωνικού προβλήματος”, της πρώτης “χριστιανικής κοινότητας”.
Χαραλ. Κοντού,
Δικηγόρου. “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” φ. 1032
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου