ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

          Ένας σπουδαίος θεολόγος των ημερών μας είχε πει «ο χριστιανισμός είναι ένα πρόσωπο και ένα γεγονός. Ο Χριστός και η Αναστασις». Ο Χριστός και η Αναστασις ήταν το κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων. Ο Απ.Πετρος την ημέρα της πεντηκοστής, αμέσως μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος για τον Χριστό και την Ανάσταση. Τότε πίστεψαν στον Χριστό 3.000 Ιουδαίοι.

Ο Χριστός και η Αναστασις ήταν η ακαταμάχητη δύναμη και η ακλόνητη ομολογία των μαρτύρων της ορθοδόξου εκκλησίας μας. Τους 3 πρώτους αιώνες έχουμε 11.000.000 γνωστούς μάρτυρες. Μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο έχουμε 40.000.000 γνωστούς μάρτυρες. Οι μάρτυρες θυσίασαν τα πάντα και έχυσαν το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού και με την πίστη στην Ανάσταση. Δεν αξίζει να ακλουθούμε και εμείς τον δρόμο που πήραν οι Άγιοι μάρτυρες;

Ο Χριστός και η Ανάστασης ήταν η μελέτη και η διδασκαλία  όλων των αγίων πατέρων και διδασκάλων της ορθοδόξου εκκλησίας μας.

Όσο για μας, τους πιστούς και ορθοδόξους χριστιανούς του 21^ου αιώνα,  ο Χριστός και η Ανάστασης  είναι η αγάπη μας, η χαρά μας, η ειρήνη μας, η ελπίδα μας, η δύναμή μας και η παρηγοριά μας.

Αι μυροφόροι γυναίκες πρωί πρωί την πρώτη ήμερα της εβδομάδας [1] κίνησαν να πάνε στον τάφο του Χριστού για να αλείψουν το νεκρό σώμα Του με τα πολύτιμα μύρα τους. Αντί όμως να βρουν το νεκρό σώμα του Χριστού, συνάντησαν ένα λαμπρό άγγελο ο οποίος τους ειπε: « ζητείται τον Ιησούν τον Ναζαρηνό ;Δεν είναι εδώ, ηγέρθη από των νεκρών, Πηγαίνετε και πείτε στους μαθητές και στον Πέτρο, ότι θα πάει πριν από αυτούς στην Γαλιλαία και εκεί θα τον δουν». Αυτό συνέβη λίγες ημέρες μετά. Ο Απ. Ματθαίος γράφει στο τελευταίο κεφαλαίο του ευαγγελίου του, ότι , όταν αι μυροφόροι γυναίκες γύριζαν από τον τάφο στα σπίτια τους είδαν μπροστά τους τον Χριστό, ο οποίος τις χαιρέτησε λέγοντας : «Χαίρετε».

Χαίρετε, διότι συνέτριψα τον διάβολο και δίνω την δύναμη και σε σας για να συντρίψετε τον διάβολο με τον πνευματικό σας αγώνα.

Χαίρετε, διότι σας χαρίζω την άφεση των αμαρτιών σας, εφόσον εσείς μετανοείτε και εξομολογείστε ειλικρινά τις αμαρτίες σας σε έναν καλό πνευματικό πατέρα.

Χαιρετε, διότι ενίκησα τον θάνατο και άνοιξα τις πύλες του παραδείσου, για να είστε εκεί μαζί Μου αιώνια.

Χαιρετε, διότι, όταν θα έλθω στο τέλος της ιστορίας   να κρίνω όλους τους ανθρώπους, θα αναστήσω τα νεκρά σας σώματα και αυτά, άφθαρτα και αθάνατα θα  ενωθούν με τις ψυχές σας και έτσι σώοι, ολόκληροι θα ζείτε αιώνια κοντά μου δοξασμένοι και ευτυχισμένοι. Αυτή είναι η σωτηρία που μας χαρίζει ο Χριστός.

Όπως ξέρετε, το σύμβολο της πίστεως τελειώνει με την φράση: « Προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος». Προσδοκώ, σημαίνει, περιμένω με λαχτάρα. Περιμένω με λαχτάρα την ανάσταση των νεκρών και την ζωή του μέλλοντος αιώνος δηλ. την αιώνια ζωή.

Δυστυχώς, πολλοί χριστιανοί μας δεν πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών και στην αιωνία ζωή. Γιατί όμως; Αφού ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός , ο οποίος είναι ο μόνος αληθινός θεός, μας βεβαιώνει, ότι θα γίνει η Ανάστασης των νεκρών και ότι υπάρχει αιώνια ζωή, εμείς είμαστε εξυπνότεροι, σοφότεροι ή πολύ περισσότερο, αγιότεροι από Αυτόν, ώστε να αμφιβάλουμε και να απιστούμε για αυτά που μας λέει πολύ  χειρότερα , να έχουμε αντίθετη γνώμη προς Αυτόν;

Ο Απ. Παύλος ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού και είδε τα αγαθά του παραδείσου. Όμως δεν μπορούσε να μιλήσει για αυτά, διοτι δεν συγκρίνονται τα ουράνια με τα επίγεια. Έγραψε αργότερα δυο φράσεις στην προς Ρωμαίους επιστολή πολύ δυναμωτικές και σημαντικές. Στο 8^ο κεφ. Έγραψε : « Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν  δοξαν». Στο δε 12^ο κεφ. Και στο 12^ο στίχο, να το θυμάστε, Ρωμ. 12,12 γράφει : « τη ελπιδη χαίροντες», δηλ. με την ελπίδα της αιωνίου ζωής να χαίρετε.

Ο μεγάλος ρώσος Άγιος Σεραφείμ του Σαρωφ είδε και αυτός τα αγαθά του παραδείσου και είπε κατόπιν σε έναν μοναχό: « αν ήξερε ο άνθρωπος τι αγαθά  του έχει ετοιμάσει ο θεός στην αιώνια ζωή, θα είχε την υπομονή να ζήσει όλη την ζωή του κλεισμένος μέσα σε ένα δωμάτιο, όπου θα τον έτρωγαν σκουλήκια».

Όταν ζούσε ο Άγιος Νεκτάριος, κάποια μέρα φορώντας ένα σχισμένο ράσο και κρατώντας ένα εργαλείο εργαζόταν μαζί με τους οικοδόμους στον περίβολο του μοναστηριού. Τότε πήγε να τον συναντήσει ένας αιγινήτης αξιωματικός, ο οποίος εργαζόταν στο εξωτερικό. Βλέποντας τον κληρικό με το σκισμένο ράσο τον ρώτησε: « Που είναι ο μητροπολίτης;». Ο Άγιος Νεκτάριος τον ρώτησε, τι θέλει τον μητροπολίτη. Όταν ο αξιωματικός, είπε πως θέλει να πάρει την ευχή του, ο Άγιος Νεκτάριος του φανέρωσε, ότι αυτός είναι ο μητροπολίτης. Ο αξιωματικός εξεπλαγη και είπε: «  είναι δυνατόν ένας μητροπολίτης να εργάζεται μαζί με τους οικοδόμους;». Ο Άγιος Νεκτάριος απάντησε , ότι αυτά θα τα βρουν στην άλλη ζωή και ο αξιωματικός με ανέδυα συνέχισε : « Ποιος γύρισε από την άλλη ζωή να μας πει ότι υπάρχει;».  Ο Άγιος Νεκτάριος με απόλυτη πραότητα απάντησε : « δεν θέλω να σας πω τώρα κάτι άλλο, αλλά πιστεύω πως κάποια μέρα ο θεός θα σας φανερώσει ότι υπάρχει αιώνια ζωή».

Ο αξιωματικός μετά από αυτή την συνάντηση πήγε στο εξωτερικό , που έμεινε αρκετά χρόνια και μετά ήρθε πάλι στην Αίγινα. Καβάλα πάνω σε ένα άλογο πήγαινε να δει τα χωράφια του. Στον δρόμο συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο ο οποίος τον καλωσόρισε και τον προσκάλεσε να πάει στο μοναστήρι να πιει έναν καφέ. Ο Αξιωματικός χάρηκε που είδε τον άγιο Νεκτάριο και απάντησε, ότι θα πάει να δει πρώτα τα χωράφια του και μετά θα πάει στο μοναστήρι. Εκείνη την ώρα το άλογο του ήταν ανήσυχο και αφήνιασε , πράγμα που του προξένησε μεγάλη εντύπωση. Προχωρώντας συνάντησε κάποιους συγχωριανούς στους οποίους είπε ότι πριν λίγο συνάντησε τον μητροπολίτη. Εκείνοι προς μεγάλη έκπληξη του είπαν, ότι ο μητροπολίτης είχε πεθάνει πριν σαράντα ημέρες και ότι τα αγγελτήρια του μνημόσυνου είναι στις κολόνες. Τότε ο αξιωματικός είπε : « μα δεν είναι δυνατόν , εγώ τον είδα πριν λίγο»,. Αφού είδε τα χωράφια του, πήγε στο μοναστήρι και συνάντησε την ηγουμένη με άλλες μοναχές, οι οποίες έκλαιγαν. Τις ρώτησε τι συνέβης και εκείνες απάντησαν : « κ.Γιωργο χάσαμε τον προστάτη μας , χάσαμε τον πνευματικό μας πάτερα. Χθες κάναμε τα 40, φρέσκο είναι το χώμα του». Ο αξιωματικός  συγκλονισμένος πήγε στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου, γονάτισε και παίρνοντας λίγο χώμα στα χέρια του αναφώνησε : «  πραγματικά είσαι Άγιος και μου θύμισες τα λόγια που σου είχα πει στην πρώτη συνάντησή μας. Εσύ όμως μου φανερώθηκες για να με βεβαιώσεις ότι υπάρχει αιώνια ζωή».

Χριστός Ανέστη

---

[1] Στην προχριστιανικη εποχη η πρωτη ημερα της εβδομαδας ονομαζοταν μια. Μετα την ανασταση του χριστου μας ονομαστικε κυριακη προς τιμην του κυτριου μας. Πρωτη φορα συνανταμε την λεξη κυριακη στο πρωτο κεφαλαιο της αποκαλυψεως.