Στην διδασκαλία του αγίου
Διονυσίου του Αρεοπαγίτου παρατηρούμε
έξι βασικά σημεία:
Το πρώτο είναι η Θεαρχία, που είναι η αρχή της θεώσεως.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι από την μετοχή στις δυνάμεις
του Θεού έχουμε τις Θεονυμίες, και οι βασικότερες Θεωνυμίες είναι ότι ο Θεός
είναι Αγαθός και Καλός. Το Αγαθός σημαίνει πρόοδος, φως που έρχεται προς εμάς,
και το Καλός, σημαίνει ότι ανάπτει τον πόθο γι’ Αυτόν.
Το τρίτο σημείο είναι η μετοχή στις Θεονυμίες, δηλαδή η
Ιεραρχία, η οποία σημαίνει αρχή της ιερότητος, μετοχή στις Θεονυμίες, είναι η
μέθεξη των θεονυμιών και αυτό είναι η ιερά τάξη, η ιερά επιστήμη, η ιερά
ενέργεια. Έτσι έχουμε την ουράνια ιεραρχία, την εκκλησιαστική ιεραρχία, και η
ιεραρχία στον νουν του ανθρώπου.
Το τέταρτο είναι οι Τελετές, τα Μυστήρια που τελούνται στην
Εκκλησία.
Το πέμπτο είναι η ενανθρώπηση του Χριστού, που έχει σκοπό
να ανάψει την δίψα και τον πόθο του ανθρώπου για να ζει αυτήν την ενότητα με
την Θεαρχία.
Και τέλος, το έκτο, είναι ότι ο εκτός της Ιεραρχίας κόσμος
είναι ο κόσμος που δεν μετέχει της Θεοείδειας, της φωτοχυσίας, της δόξας. Είναι
ο κόσμος πριν την ενανθρώπηση του Χριστού.
Αυτή είναι η βάση της θεολογίας όλων των Πατέρων, είναι η
βάση της θεολογίας του αγίου Ιεροθέου. Την ορθόδοξη ερμηνεία του Αγίου
Διονυσίου του Αρεοπαγίτη την έκανε ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Στην συνέχεια,
θεωρώ, ότι αυτήν την διδασκαλία έχει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Ναυπάκτου Ιεροθέου: Θεαρχία και Ιεραρχία. “Παρέμβαση” τ.
248
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου