Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

Ένας ολόκληρος κόσμος υπάρχει μέσα μας που αναδύεται από τα βάθη της υπάρξεώς μας. Ζει και κινείται στο χώρο της σκέψεως. Εξεγείρεται και επαναστατεί. Πρόκειται για έναν αόρατο κόσμο αλλά και τόσο πραγματικό που επηρεάζει τη ζωή μας, ελέγχει την πορεία μας και διαμορφώνει όλη μας την προσωπικότητα.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ο κόσμος των λογισμών βρίσκεται σε αναβρασμό και ο νους του ανθρώπου γίνεται μια τρικυμισμένη θάλασσα. Έρχονται στο νου μας λογισμοί καχυποψίας, κατακρίσεως, μίσους, ανηθικότητας που σαν μανιασμένα κύματα χτυπούν μέσα μας.


Πρόκειται για ένα πραγματικό μαρτύριο των λογισμών. Ο άνθρωπος αυτές τις στιγμές δεν έχει «ύπνον τοις οφθαλμοίς του και τοις βλεφάροις του νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις του» (ψάλμ.134). περνάει μέρες και νύχτες μαρτυρικές. Το μυαλό του βουίζει σαν μελίσσι και κοντεύει να σπάσει.

Άλλες φορές οι λογισμοί μας είναι ακαθόριστοι. Δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε την ηθική τους ποιότητα. Ένας λογισμός κυκλοφορεί μέσα μας μέρες, εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια και δεν γνωρίζουμε αν είναι καλός ή κακός.

Συνήθως νομίζουμε, ότι ο αόρατος αυτός κόσμος των λογισμών μας παραμένει άγνωστος. Ότι είμαστε μόνοι που ζούμε το μαρτύριο αυτό κι όμως δεν είμαστε μόνοι. Κάποιος είναι πάντοτε παρών και γνωρίζει με ακρίβεια τους λογισμούς μας. Είναι ο Ιησούς Χριστός που γνωρίζει τι «διαλογιζόμεθα εν εαυτοίς» (Ματθ.16,8).

Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις ας σηκώσουμε τα μάτια μας πάνω από τον θόρυβο των λογισμών μας και ας αναζητήσουμε τον Κύριο που είναι παρών και γνωρίζει καλά τους λογισμούς μας. Αυτός είναι «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς»(ψαλμ.7,10). Είναι ο Κύριος στον οποίο «οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν» (Ματθ. 8 ,27) και με ένα Του λόγο μπορεί να καταπαύσει την τρικυμία των λογισμών και να φέρει μέσα μας τη γαλήνη.


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε την ποιότητα των λογισμών που κουβαλάμε και μας προσβάλουν οι ασκητικοί πατέρες συνιστούν να μην συνομιλούμε με κανένα λογισμό όσο καλός και να μας φαίνεται αλλά να έχουμε παντοτινή αδολεσχία μας την ευχή του Ιησού. Έτσι απομακρύνεται η επίδραση του πονηρού και ο άνθρωπος κατευθύνεται προς το Θεό που είναι και ο σκοπός της ύπαρξής του. Αναλυτικά αυτά τα γράφει το βιβλίο του γ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου "Λόγος περί νήψεως - Ερμηνεία στον Άγιο Ησύχιο".