Ήταν ο πρώτος χειμώνας της ΕΟΚΑ κι ο Πέτρος Γιάλλουρος από το Ριζοκάρπασο ο τρίτος νεκρός μας. Πρώτος ήταν ο Μόδεστος Παντελή, που έπεσε την πρώτη νύχτα της εποποιίας, εκείνος που οριοθέτησε την αφετηρία των ηρωικών θυσιών. Δεύτερος ήταν ο Χαράλαμπος Μούσκος. Έπεσε στη μάχη των Σόλων στις 15 Δεκεμβρίου 1955. Τον θάψαμε στη Λευκωσία, την αλησμόνητη βροχερή μέρα της ανοιχτής αντιπαράθεσης των δυνάμεων της ελευθερίας με τα όργανα της αποικιοκρατικής καταισχύνης. Κι ακολούθησε ο φλογισμένος σκυταλοδρόμος της Καρπασίας.
Η θλιβερή είδηση διαδόθηκε αστραπιαία. Σκότωσαν ένα δικό μας, ένα μαθητή, το Γιάλλουρο.
Θυμάμαι τον κόσμο με την ψυχή βαρυπενθούσα, με σκυθρωπά τα πρόσωπα, βουβό, να κατεβαίνει από την Αγία Σολομονή, ν' ανεβαίνει από την Καλαμιά, από τους Κήπους, το Αιμνιώνα. Αγρότες, ψαράδες, εργάτες, υπάλληλοι, δάσκαλοι, ιερείς, μαζεύονταν στον κεντρικό δρόμο της κωμόπολης που οδηγούσε στο Ριζοκάρπασο. Είχε μαθευτεί πως το λείψανο θα περνούσε από τη Γιαλούσα. Τέσσερις - πέντε το απόγευμα, ο ουρανός γκρίζος κι η προαιώνια βοή της φουρτούνας από τ' άντρα του Δαιμονιάρη να συνοδεύει το θρήνο του λαού π' αγκομαχούσε στην ορειβασία του χρέους.
Οι μαθητές κι οι μαθήτριες του Ελληνικού Γυμνασίου Αιγιαλούσης είχαν παραταχθεί στις δυο πλευρές του δρόμου. Κι όταν φάνηκε η νεκρική πομπή, ευλαβική σιγή κυριάρχησε.
Σήκωσαν στους ώμους τους οι συνοδοί το φέρετρο και προχωρούσαν με βήματα βαριά. Σαν έφτασε η σορός στο τυπογραφείο, μυριόστομος δόνησε το χειμωνιάτικο δειλινό ο Εθνικός μας Ύμνος και στεντόρειες οι Ενωτικές ιαχές συγκλόνισαν την ελληνική κωμόπολη, που παρατάχθηκε για ν' αποχαιρετήσει τον ήρωα και να διατρανώσει ακόμα μια φορά πως «τ' αντρειωμένου ο θάνατος δίνει ζωή στη νιότη».
1 σχόλιο:
Ο μαθητές στο έπος της εοκα το 55 -59 ήταν μπροστάρηδες.
Συγκρίνετε τους με τους σημερινούς συμμαθητές τους.
Η απόλυτη απογοήτευση. Λύπη.
Δημοσίευση σχολίου