Επέτειος Αυτονομίας Βορείου Ηπείρου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ κ' ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ. Πρωτ. 43 Εν Δελβινακίω τη 4η Μαΐου 2009

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 131η

ΘΕΜΑ: Από τον Αυτονομιακό Αγώνα στο Πρωτόκολλο της Κερκύρας.

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

Ο ξεσηκωμός των Βορειοηπειρωτών ενάντια στην αδικία των "Μεγάλων Δυνάμεων" του 1914, είχε σαν αποτέλεσμα την κήρυξη, στις 17 Φεβρουαρίου 1914, του Αυτονομιακού Αγώνος της Βορείου Ηπείρου, στο Αργυρόκαστρο. "Ελευθερία η θάνατος" ήταν το σύνθημα των γενναίων και απαράμιλλων σε ηρωϊσμό αγωνιστών εκείνης της θρυλικής εποποιΐας. Γιατί, πραγματικά, είναι μυριάκις προτιμότερο να πεθαίνη κανείς, αγωνιζόμενος για την ελευθερία του, παρά να ζη την άσχημη ζωή της δουλείας.

Και δεν ήταν λίγα τα χρόνια της δουλείας των Βορειοηπειρωτών. Πεντακόσια ολόκληρα χρόνια είχαν δοκιμάσει την βάρβαρη τουρκική σκλαβιά. Κι' αν ο Θεός δεν έστελνε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό να ενισχύση και να τονώση με τα φλογερά κηρύγματά του τους ραγιάδες, ίσως οι περισσότεροι Βορειοηπειρώτες, αν όχι όλοι, θα είχαν εξισλαμισθεί και, βέβαια, θα είχαν χάσει και την εθνική τους ταυτότητα. Είναι βασικό δίδαγμα της Ιστορίας, πως όταν ο Έλληνας χάση τον Χριστό, την Εκκλησία και την πίστη του, αργά η γρήγορα θα χάση και την εθνική του συνείδηση.

-Β-

Έτσι, όταν οι "Μεγάλες Δυνάμεις" εκείνης της εποχής προσάρτησαν βίαια και ετσιθελικά το βόρειο τμήμα της ενιαίας Ηπείρου στην Αλβανία, που την δημιούργησαν εκ του μηδενός, οι Βορειοηπειρώτες δεν μπορούσαν και δεν έστεργαν με κανένα τρόπο να το παραδεχθούν. Γιατί ήξεραν τον μισελληνισμό και την σκληρότητα των Αλβανών. Κι' όπως απέδειξαν τα γεγονότα, που ακολούθησαν, κατά τις επόμενες δεκαετίες, δεν έπεσαν καθόλου έξω στις εκτιμήσεις τους ...

Ήταν, λοιπόν, φυσικό να μη δεχθούν να υπαχθούν σ' ένα νέο τύραννο και σε μια καινούργια σκλαβιά. Κι' αφού είδαν ότι τα διαβήματά τους τίποτε δεν απέδωσαν, εκήρυξαν την επανάστασή τους. Γιατί και η Μητέρα Πατρίδα, η Ελλάδα, τους είχε εγκαταλείψει, όχι βέβαια με την θέλησή της. Όπως είναι γνωστό, ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δέχθηκε από τους "Μεγάλους" της εποχής έναν ωμό και κυνικό εκβιασμό : Αν η Ελλάδα κρατήση την Βόρειο Ήπειρο, θα χάση τα νησιά του Αιγαίου. Αντίθετα, αν η Ελλάδα κρατήση τα νησιά του Αιγαίου, θα χάση την Βόρειο Ήπειρο. Ήταν η "αποθέωση" της κυνικής συμπεριφοράς των λεγομένων "Μεγάλων", που, σχεδόν όμοια κι' απαράλλακτη, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς !

-Γ-

Στην πρόσκληση της υπό τον Γεώργιο Ζωγράφο Αυτονόμου Κυβερνήσεως ανταποκρίθηκαν, με συγκινητική προθυμία, οι Έλληνες - και μάλιστα οι Μανιάτες και οι Κρητικοί - αλλά και οι φοιτητές του μοναδικού, τότε, Πανεπιστημίου Αθηνών. Έτσι, σύντομα, σχηματίσθηκαν οι "Ιεροί Λόχοι", που έδωσαν σκληρές μάχες με τους Αλβανούς και, τελικώς, τους κατενίκησαν και υπερίσχυσαν. Αυτή, ακριβώς, η νικηφόρα έκβαση του Αγώνα, ωδήγησε στην υπογραφή του "Πρωτοκόλλου της Κερκύρας", στις 17 Μαΐου 1914.

Με το ιστορικό εκείνο "Πρωτόκολλο", που το υπέγραψε και η Αλβανία, ανεγνωρίζοντο στους Βορειοηπειρώτες πολλά προνόμια και, ουσιαστικά, η αυτονομία τους μέσα στα πλαίσια του Αλβανικού Κράτους. Ήταν ένας θρίαμβος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, ο οποίος δεν απείχε πολύ από την Εθνική Αποκατάσταση εκείνου του τυρρανισμένου και αδικημένου Λαού.

-Δ-

Αλλά η χαρά εκείνη δεν κράτησε πολύ. Ήλθαν καιροί και χρόνοι δίσεκτοι για τους αδελφούς της Βορείου Ηπείρου. Οι ελπίδες τους αναπτερώθηκαν για λίγο, με τις νίκες του Στρατού μας στο Έπος του 1940 - 41, όταν για τρίτη φορά ελευθερώνοντο οι πόλεις και τα χωριά από τις νικηφόρες Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Την υποχώρηση, όμως, του Στρατού μας, τον Απρίλιο του 1941, όταν αναίτια μας επετέθη η ναζιστική Γερμανία, την διαδέχθηκε πάλι ο βαρύς χειμώνας της σκλαβιάς, που έγινε βαρύτερος και πιο οδυνηρός, όταν επεκράτησε το αδίστακτο και απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα.

Τα χρόνια κυλούσαν γοργά. Η αθεΐα και η λυσσώδης πολεμική κατά της Θρησκείας, μαζί με τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, έζωσαν απ' άκρη σ' άκρη την Βόρειο Ήπειρο. Όμως, οι καιροί άλλαξαν. Το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας, ακολουθώντας την πορεία των παρομοίων καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, γκρεμίστηκε. Οι Βορειοηπειρώτες ανάσαναν. Η Εκκλησία ξαναγεννήθηκε από την τέφρα της. Η επικοινωνία με την Μητέρα Ελλάδα είναι, τώρα, εύκολη. Απομένουν, όμως, ακόμη, να γίνουν πολλά. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, η Μητρόπολή μας οργανώνει εκδηλώσεις, στο Δελβινάκι, την Κυριακή 17 Μαΐου 2009. Το πρωί θα τελεσθή αρχιερατική Θεία Λειτουργία και, εν συνεχεία, θα ψαλή τρισάγιο στον τάφο του Δρυϊνουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (εκ των πρωτεργατών του Αυτονομιακού Αγώνος) υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των επωνύμων και ανωνύμων αγωνιστών για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Αμέσως μετά θα ομιλήση ο Σεβασμιώτατος Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΑΣ και η όλη εκδήλωση θα τελειώση με την ειρηνική πορεία στο Ηρώον της κωμοπόλεως, όπου θα τελεσθή τρισάγιο, θα αναγνωσθή σχετικό Ψήφισμα και θα ψαλή ο Εθνικός μας Ύμνος. Είναι απόλυτη ανάγκη να δώσουμε το "παρών" όλοι μας .

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ