Η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Νοεμβρίου
Ο Όσιος πατήρ ημών Γεώργιος ο Καρσλίδης, γεννήθηκε στην Γεωργία της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως το 1901, και εκοιμήθη στην Ι. Μ. Αναλήψεως Δράμας στις 04/11/1959. Από μικρό παιδί άρχισε να γνωρίζει θλίψεις και πόνους στη ζωή του. Άλλος στη θέση του θα απογοητεύονταν, θα παραπονιόταν και θα λογάριαζε ως συνυπεύθυνο στο φόρτο της δοκιμασίας του τον Ύψιστο. Ο π. Γεώργιος Καρσλίδης όμως μέσα από πρωτόφαντους διωγμούς προσφυγιάς, σωματικούς τραυματισμούς, στερήσεις και πόνους, δεν έπαυσε να αγαπά και να δοξολογεί τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μέσα από την καρδιά του.
Τριών χρονών έμεινε πεντάρφανος. Έξι χρονών τον καταδιώκει βάναυσα ο αδελφός του. Έφυγε, εξορίστηκε σε μία σπηλιά γεμάτη χιόνι. Αλλά δεν βγήκε από το στόμα του λέξη βλάσφημη.
Συχνά ακούγεται από στόματα απίστων και δυσπίστων μια αντίρρηση. Ναι, σου λένε, παλαιότερα υπήρχαν ιερείς φωτισμένοι και θαυματουργοί. Τώρα όμως υπάρχουν τέτοιοι; Η απάντηση της Εκκλησίας είναι ότι υπάρχουν, αλλά χρειάζεται ψάξιμο για να τους βρει κάποιος. Να μερικές συμβουλές και προφητικά αποφθέγματα του Οσίου πατρός ημών Γεωργίου, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές!
Μαρτυρίες πνευματικών παιδιών του π. Γεωργίου αποδεικνύουν ότι ο π. Γεώργιος ήταν καλός ποιμήν, διότι τους έλεγε πράγματα που αποδείχθηκαν εκ των υστέρων προφητείες. Τους έλεγε, για παράδειγμα, ότι «θα έρθει καιρός που θα στείλει ο Κύριος αρρώστιες αθεράπευτες, ο κόσμος θα ψάχνει φάρμακα να θεραπευτεί, και δεν θα βρίσκει».
Ο π. Γεώργιος ήταν ακόμη προικισμένος με πολλά θεϊκά χαρίσματα. Αυτό όμως δεν ήταν πιστευτό από όλους τους ιερείς. Ένας δε εξ αυτών, ο πνευματικός Παπα-Χαράλαμπος, συνιστούσε στα πνευματικά του παιδιά να μην επισκέπτονται ούτε να συμβουλεύονται τον π. Γεώργιο. «Ήρθες επιτέλους, παπα-Χαράλαμπε;», του είπε κάποτε ο Γέροντας μόλις τον αντίκρυσε. Τότε ο παπα-Χαράλαμπος έκπληκτος που τον γνώριζε χωρίς κάν να τον ξαναδεί, και μετανοημένος για τη συμβουλή που είχε δώσει στα πνευματικά του τέκνα, έσκυψε και του φίλησε το χέρι.
(Από το στόμα της Κλειώς Κων/δου)
Ο π. Γεώργιος για να δυναμώνει την πίστη του ποιμνίου του, τους έλεγε ότι αν έχουν πίστη, και στη φωτιά να πέσουν, δε θα καούν γιατί ο Θεός θα τους γλυτώσει.
Μια Κυριακή πρωί, εθεάθη κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, να μην πατάει στη γη αλλά να είναι μετάρσιος.
(Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη)
Ο π. Γεώργιος ως Θεοφόρος και Θεόπτης, ήταν υπέρμαχος της ορθόδοξης εκκλησιαστικής διδασκαλίας. Δίδασκε πως η ζωή του εμβρύου αρχίζει «εξ άκρας συλλήψεως» (=δηλ. από την πρωταρχική στιγμή της συλλήψεως του ανθρωπίνου εμβρύου), μιας διδασκαλίας που έχει διατυπωθεί δογματικά ως «Όρος Πίστεως» και από την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο, αναφορικά με τη Σύλληψη-Ενανθρώπηση
του Θεανθρώπου Κυρίου. Γι’ αυτό και καταδικάζει το έγκλημα των αμβλώσεων.
Ο Γέροντας συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό. Είναι λάθος
να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν
είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά, κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί, κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις
να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι.
(Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη)
Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν, και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγώτερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού,
έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι
και χριστιανοί.
(Από το στόμα του Περικλή Καζαντζίδη)
Έλεγε ο γέροντας. Ούτε τα πλούτη να σας κάνουν εντύπωση, ούτε οι δόξες, αλλά πάντοτε να βαδίζετε δίκαια. Το ψωμί σας να το τρώτε με τον τίμιο ιδρώτα σας, κι όχι με αδικίες. Αυτά που θα κερδίζεται με την τιμιότητα σας, να μην τα σκορπίζεται άσκοπα. Να ζείτε τίμια και ταπεινά, και όσο μπορείτε να απλώνετε το χέρι σας στην ελεημοσύνη.
Να μην σκέπτεστε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα κτίσετε. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων και όχι των χαρούμενων. Εάν κάνετε έργα καλά, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θα αξιωθείτε να δείτε θαύματα και στην άλλη ζωή, θα έχετε απέραντη αγαλλίαση.
Άλλη φορά είπε σε μια γυναίκα που τον επισκέφτηκε από τη Δράμα. Μάλωσες με τον σύζυγο σου και ήρθες. Δεν έκανες καλά. Θα προσπαθείτε με την γνώμη του συζύγου σας να έρχεσθε εδώ.
Σε μια άλλη νέα γυναίκα είπε. Εσύ για την αγάπη που έδειξες στην κατάκοιτη μητέρα σου έκανες πολύ καλά. Ο Θεός σου τα συγχώρησε όλα.
Έλεγε προς τα πνευματικά του τέκνα. Ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα και την αγαθότητα. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε προς την καταστροφή. Ο Θεός να μας λυπηθεί. Ο Θεός αυτά δεν τα θέλει.
Πριν 50 χρόνια ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός. Όταν πήγα στο μοναστήρι ήμουν 7 χρονών. Τότε υπήρχε μεγάλη πίστη και καρδιακή καθαρότητα.
Σε ένα κελί της μονής ήταν φυλαγμένα όλα τα χρήματα με θύρα ανοιχτή.
Αντί για θύρα υπήρχε μια κουρτίνα. Ο ηγούμενος με έστελνε να φέρω όσα χρήματα χρειάζονταν, ως μικρότερος. Όλοι οι μοναχοί γνώριζαν πού ήσαν τοποθετημένα τα χρήματα. Όλοι ήσαν αφοσιωμένοι στον Θεό, και δεν τους εντυπωσίαζαν καθόλου τα χρήματα.
Σε μια γυναίκα μοιχό και με τρία νόθα παιδία είπε. Θα γίνεις ζητιάνα, σε επτά χωριά.
Θα σου λένε, πήγαινε να δουλέψεις νέα είσαι, γιατί ζητιανεύεις;
Εσύ θα σιωπάς. Ό,τι μαζέψεις, θα το πας στις φυλακές και στο γηροκομείο της
Δράμας.
Μια παραστρατημένη γυναίκα, πήγε κάποτε στην μονή να κάνει μνημόσυνο στη μητέρα της. Οι γυναίκες που βρέθηκαν εκεί και είχαν ακούσει για αυτήν, άρχισαν να την κουτσομπολεύουν άσχημα. Όταν ο Γέροντας τελείωσε, τις πλησίασε, και σε τόνο αρκετά αυστηρό τις επέπληξε λέγοντας. Αυτή η γυναίκα σήκωσε μια πέτρα, κι εσείς με πέτρα γεμίσατε ένα τσουβάλι με το κουτσομπολιό σας, και δεν μπορείτε να το σηκώσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου