Θα πρέπει κάποτε να βαλθούμε να καταστρώσουμε, με ελευθερία πνεύματος, μια πλήρη απογραφή της εθνικής μας κληρονομιάς, να ξεχωρίσουμε ποια στοιχεία της είναι ουσιώδη και ποια δεν είναι. Και ποια, επίσης, είναι τυχόν αρνητικά και οπωσδήποτε άχρηστα για το μέλλον. Ασφαλώς πολλά δευτερώτερα πράματα θα χαθούν μέσα στην ευρύτερη διεθνή κοινωνία οπού προοριζόμαστε να ζήσουμε, πολλές συνήθειες μας και πολλές γραφικότητες θα λησμονηθούν και πολλά χαρακτηριστικά μας, πού τα νομίζαμε αναλλοίωτα, θα μεταβληθούν. Λίγα όμως είναι εκείνα πού έχουν αληθινά κεφαλαιώδη σημασία και στα οποία πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας για να βοηθήσουμε τον ελληνικό λαό να διατηρήσει, όχι μιαν ιδιοτυπία τουριστικής σημασίας, ούτε μιαν εθνική οίηση χωρίς θετικό περιεχόμενο, αλλά μερικές βαθύτερες αιτίες για να αισθάνεται δεμένος με τον τόπο του και για να πιστεύει σ' αυτόν. Η ελληνική γλώσσα είναι, ανάμεσα στα στοιχεία αυτά, ένα από τα τρία ή τέσσερα πολυτιμότερα και πρέπει να τη φυλάγουμε ως κόρην οφθαλμού, να την προστατεύουμε από τη νοθεία, τη σύγχυση και την προστυχιά πού την απειλούν σήμερα σε κάθε της βήμα, να προσπαθούμε να μαθαίνουμε τους ομοεθνείς μας να τη χρησιμοποιούν με αγάπη και σεβασμό.
Γιώργος Θεοτοκάς
Η ιδεολογική κρίση της εποχής μας, 1958.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου