Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΑΓΙΑ ΓΑΛΛΑ

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου


Στα χρόνια των Γότθων (476-555 μ.Χ.) ζούσε η Γάλλα, μία ευγενής κόρη της ρώμης, θυγατέρα του υπάτου και πατρικίου Συμμάχου, η οποία σε νεανική ηλικία παντρεύτηκε, αλλά μετά από ένα χρόνο πέθανε ο σύζυγός της. Τα άφθονα αγαθά του κόσμου δελέαζαν. Τα πλούτη και η νεότητα φώναζαν να κάνει δεύτερο γάμο. Αυτή όμως διάλεξε μάλλον να συνάψει με το Θεό πνευματικούς γάμους, οι οποίοι αρχίζουν από θρήνο, αλλά καταλήγουν στις αιώνιες χαρές, παρά να υποβληθεί σε σαρκικούς γάμους, οι οποίοι πάντοτε αρχίζουν από ευφροσύνη και φθάνουν στο τέλος με θρήνο.

Επειδή μάλιστα το σώμα της ήταν ιδιαίτερα φλογερής ιδιοσυγκρασίας, άρχισαν οι γιατροί να της λένε πως, αν δεν επέστρεφε σε ανδρικές αγκάλες, επρόκειτο να βγάλει γένια παρά φύσιν. Πράγμα που και πράγματι συνέβη αργότερα. Αλλά η αγία γυναίκα δεν φοβήθηκε καθόλου την εξωτερική ασχήμια, γιατί αγάπησε την ωραιότητα του εσωτερικού της νυμφίου.

Μόλις λοιπόν πέθανε ο σύζυγός της έγινε μοναχή στη μονή του Αγίου Στεφάνου, κοντά στην εκκλησία του Αποστόλου Πέτρου. Εκεί έζησε πολλά χρόνια με απλότητα καρδιάς και δοσμένη στην προσευχή, ξοδεύοντας μεγαλόδωρα για έργα ελεημοσύνης στους ενδεείς. Κι όταν αποφάσισε ο Παντοδύναμος Θεός να αποδώσει την αιώνια πια ανταμοιβή στους κόπους της, επλήγη από έλκος καρκίνου στο μαστό. Κατά τις νύκτες συνήθως άναβαν δύο κηροπήγια μπροστά στο κρεβάτι της, διότι ως φίλη του φωτός μισούσε όχι μόνο το πνευματικό σκοτάδι, αλλά και το σωματικό.

Κάποια νύχτα, ενώ ξάπλωνε καταπονημένη από αυτήν την ασθένεια, είδε το μακάριο Απόστολο Πέτρο να στέκεται ανάμεσα στα δυο κηροπήγια μπροστά στο κρεβάτι της. Δεν τρόμαξε, ούτε φοβήθηκε, αλλά αποκτώντας παρρησία από τον πόθο, ένιωσε αγαλλίαση και του είπε; «Τι είναι κύριέ μου; Αφέθηκαν οι αμαρτίες μου;». Εκείνος, όπως είναι αγαθότατος στο πρόσωπο, έκλινε το κεφάλι νεύοντάς της καταφατικά και είπε: «Αφέθηκαν. Έλα». Αλλά επειδή η Γάλλα αγαπούσε μία μοναχή σε εκείνο το μοναστήρι παραπάνω από τις άλλες, γι’ αυτό πρόσθεσε: «Παρακαλώ να έρθει μαζί μου η αδελφή Βενεδίκτη». Εκείνος της απάντησε: «¨Όχι, αλλά εκείνη, η τάδε θα έλθει μαζί σου. Ενώ αυτή που ζητάς, θα σε ακολουθήσει σε τριάντα μέρες». Σαν ειπώθηκαν αυτά, η οπτασία του Αποστόλου εξαφανίστηκε.

Αυτή αμέσως έστειλε να φωνάξουν τη μητέρα ολόκληρης της αδελφότητος και της φανέρωσε τι είδε και τι άκουσε. Την Τρίτη, λοιπόν, ημέρα εκοιμήθη, μαζί με την αδελφή που είχε κληθεί. Ενώ εκείνη, την οποία είχε ζητήσει, τις ακολούθησε την τριακοστή ημέρα. Έτσι, η Αγία Γάλλα στολισμένη με τις αρετές της απλότητας, της προσευχής, της ελεημοσύνης, της εγκράτειας, της σωματικής και ψυχικής καθαρότητος, της θαυμαστής υπομονής, της ακράδαντης πίστης και της υψοποιού ταπεινοφροσύνης, άφησε αυτόν τον μάταιο κόσμο και ανέβηκε στον ουρανό για να ζήσει αιώνια με το λατρευτό Νυμφίο της.


Δεν υπάρχουν σχόλια: