Είναι λάθος να νομίζουμε ότι όλοι ο άλλοι μας χρεωστούν. Ότι όλοι πρέπει να μας προσέχουν, να μας υπηρετούν, να μας προτιμούν, να μας δίνουν, ενώ ουσιαστικά εμείς τους οφείλουμε πολλά.
Οφείλουμε στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην επιστήμη, στην τέχνη, στην ιστορία. Παντού οφείλουμε. Είμαστε χρεωμένοι απέναντι σε όλους και σε όλα. Χωρίς τους άλλους δεν θα υπήρχαμε.
Γι αυτό οφείλουμε να προσφέρουμε και να ευγνωμονούμε όλους.
Όποιος δεν νιώθει αυτά είναι βαριά άρρωστος.
Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι να στρέφεσαι συνέχεια γύρω από τον εαυτό σου.
Το πιο σωστό όμως είναι αντί να μας «πλουτίζουν» να «πλουτίζουμε» τους άλλους. Αντί να μας προσέχουν, να τους προσέχουμε. Αντί να μας «καλύπτουν», να τους «καλύπτουμε». Αντί να μας παρηγορούν, να τους παρηγορούμε και αντί να θυσιάζονται για μας, να θυσιαζόμαστε εμείς γι’ αυτούς.
Ο αληθινός άνθρωπος βρίσκει το «εγώ» του μέσα στο «Εσύ» των άλλων. Δίνοντας, παίρνει. Η θυσία είναι η βάση της ευτυχίας του ανθρώπου. Κάθε άλλη πορεία είναι μόνο δυστυχία. Μέσα στη σωστή πορεία δεν πλήττεις ποτέ, γιατί ανανεώνεσαι στην αληθινή αλλαγή.
Μέσα σ’ αυτή την πορεία, με τις βαθιές αλλαγές, σ’ αυτή την ευλογημένη πορεία, δεν είναι δυνατόν να νιώσουμε πλήξη.
π.Γ.Στ.
1 σχόλιο:
ολοι πιστεύουμε ότι μάς χρωστάνε.
Δημοσίευση σχολίου