Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Αδιαλείπτως Προσεύχεσθε

σωτηρία το νθρώπου ξαρτται π τν προσευχή, γιατ τν νώνει μ τν Θεό. ταν νθρωπος εναι νωμένος μ τν Θεό, εναι πόμενο ν μ ξεφεύγει π τ Νόμο το Θεο κα ν προσέχει σ κάθε βμα του. τσι μ τν προσευχ λοι μας ο σκοπο στ ζω εναι θεάρεστοι. λες μας ο νέργειες στέφονται π πιτυχία, γιατ χουμε συμπαραστάτη μας τ Θεό. Εναι λοιπν προσευχ κάτι ναγκαο κα πρωταρχικ στ ζωή μας. μως σατανς μς παρανομεύει πάντοτε, γι ν βρε μι στιγμή, πο δν κρατμε τ πλο τς προσευχς, στε ν μς παρασύρει στ δρόμο του, πο πάντα εναι εκολος κα κατηφορικός. Νά, γιατ πιβάλλεται προσευχή μας ν εναι πάντοτε συνεχς κα διάλειπτη. κτέλεση τν λλων χριστιανικν καθηκόντων μας γίνεται κατ διαστήματα, τ καθκον μως τς προσευχς πιβάλλεται ν γίνεται διάκοπα κα συνεχς.

Πρέπει ν ξέρεις, δελφέ μου, τι κα πλ πίκληση το νόματος το Κυρίου εναι προσευχή!… Κα δ χωράει μφιβολία, τι ατ μπορε κα πρέπει ν γίνεται συνεχς, σ κάθε ναπνοή μας… Μ᾿ ατν τν τρόπο σκέψη μας κα μνήμη μας κατευθύνονται συνεχς στν Θεό. πορεία ατ τς σκέψης μας στ θεϊκ παρουσία σημαίνει δόσιμο λοκληρωτικ το εναι μας στν Κύριον ησον. Σημαίνει δόσιμο τς ψυχς μας σ᾿ Ατόν. Νά, γιατ ο γιοι Πατέρες μς συμβουλεύουν ν πικαλούμεθα τ νομα το Κυρίου ησο σ κάθε ναπνοή μας.

Ο δυνάμεις το κακο, πο εναι ντίθετες στν προσευχ τς καρδις μας, μς πιτίθενται π δυ μέρη: π τ᾿ ριστερ κα π τ δεξιά. Δηλαδή: ταν δν μπορον ν μς μποδίσουν π τν προσευχ μ τς μάταιες κα μαρτωλς σκέψεις, φέρνουν στ μυαλό μας λογής-λογς λιστικς σκέψεις, γι ν ματαιώσουν τν προσευχή μας, πο δν νέχεται ν ποφέρει μισόκαλος σατανάς… Κα κάνει τ πν, γι ν μς ξεγελάσει ν γκαταλείψουμε τ συνομιλία μας μ τ Θεό, ρχίζοντας κοσμικς συνομιλίες μ᾿ νθρώπους…

Κλενε λοιπόν, δελφέ μου, σν λλος δυσσέας τ᾿ ατι τς ψυχς σου πρς τς σειρνες το κόσμου το αώνα τούτου, πο κατ τ ταξίδι τς ζως σου κος π δεξι ριστερά σου ν σο τραγουδον μαγικ τραγούδια γι λιστικς θεωρίες κα μοντέρνες δέες.


Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου - Πνευματικά Μελετήματα


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μνημονευτέον θεού μάλλον ή αναπνευστεόν.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό στην δουλειά, στα γραφείο, στο σπίτι, στο ξέσπασμα του θυμού μας, στις προκλήσεις των παιδιών μας, στα νεύρα του διευθυντή, στην πίεση του συζύγου ;
Τότε ο θεός θα μας σκέπει και θα δίνει δύναμη.

Αρίστη

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν καλαμιά στης αβύσσου τον κάμπο,

πέρα δώθε μες, την άμμο

και με θεία οικονομία,

χαριτόβρυτη με σπλαχνίσθηκε του Ελέους Κυρία.

Με έβαλε στα δυο σου χέρια και ψηλά με ανέβασε,

στου ουρανού τα αστέρια.