Τα ήθη και τα έθιμα μας είναι λειτουργικά. Και η αγωγή, το ήθος, η παιδεία μας είναι της Εκκλησίας. Ό άξονας στην παράδοσι και στη ζωή μας είναι ο Θεάνθρωπος. Το κέντρο κάθε χωρίου ο ναός. Όλη η ενορία, όλο το χωριό μια οικογένεια, μια Εκκλησία. Γιορτές και πανηγύρια οι γιορτές της Εκκλησίας. Και την ήμερα των εορτών της Εκκλησίας οι αργίες, οι γιορτές και τα τραγούδια.
Η ψυχαγωγία σεμνή. Και τα δημοτικά τραγούδια, τα λόγια και ο ήχος, σχετίζονται με τον ήχο (και το ήθος) της Εκκλησίας. Και συχνά ο λαϊκός τραγουδιστής είναι και ο ψάλτης της Εκκλησίας.
Θυμάσαι τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά: Όπως από την απρόσιτη ουσία του Θεού προχέεται και προΐεται η άκτιστη ενέργεια, η χάρι, το φως, το κάλλος το εράσμιο πού θεώνει τον άνθρωπο και τα έργα του και τον κόσμο όλο, έτσι και από την αστείρευτη πηγή της Εκκλησίας, από τα άγια των αγίων της θείας Λειτουργίας της, αρδεύεται όλη η ζωή. Ευλογείται κάθε εκδήλωσι. Από τη γέννα του ανθρώπου, τη βάφτισι, το γάμο, μέχρι το εξόδιο. Όλα αγιάζονται, ευλογούνται. Και όλα αγιάζουν, διδάσκουν. Οι χαρές αποκτούν νόημα αιώνιο και οι δοκιμασίες φανερώνονται ευλογίες ανεξάντλητες. Αυτό γίνεται στην προσωπική ζωή κάθε πιστού, στη ζωή όλης της εκκλησιαστικής κοινότητος, στη ζωή του Γένους μας.
Το Άγιον Όρος και η παιδεία του Γένους μας, 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου