Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΟΙ ευαγγελικές περικοπές που η Εκκλησία μας όρισε να διαβάζονται στη Θ. Λειτουργία μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, προέρχονται από το ευαγγέλιο του Λουκά.
Το ανάγνωσμα της πρώτης Κυριακής περιέχει την κλήση των πρώτων μαθητών του Ιησού στο αποστολικό έργο, του Πέτρου, Ανδρέα, Ιακώβου και Ιωάννη. Το γεγονός αυτό το διηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές, ενώ ο Λουκάς αφηγείται συγχρόνως και τη θαυμαστή αλιεία κατόπιν υποδείξεως του Χριστού, κάτι που προκάλεσε φόβο στον Πέτρο και τον οδήγησε στην ομολογία : « έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός είμι».
Ο Πέτρος γνώριζε τον Χριστό από τον αδελφό του Ανδρέα και από τη θεραπεία της πεθεράς του. Τον είδε να θεραπεύει πλήθος αρρώστων και να εκδιώκει τα δαιμόνια. Ο κόπος της νύχτας και η αποτυχία της εργασίας δεν του στέρησαν την διάθεση ν’ ακούσει και να διακονήσει το λόγο Του, γι’ αυτό το πλοίο του το πρόσφερε ως άμβωνα του Χριστού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ρίζα της επιτυχίας της πλούσιας ψαριάς.
Τρία σημεία θα μπορούσαμε να επισημάνουμε στη συμπεριφορά του Πέτρου και αξίζει να τα σχολιάσουμε.
Το πρώτο σημείο είναι η βαθιά δίψα του για το Θεό.
Ο Πέτρος είχε αρκετές πληροφορίες για το πρόσωπο του Χριστού από άλλους και από την προσωπική του εμπειρία. Τον απασχολούσε ο ερχομός του Μεσσία και επιθυμούσε να συνδεθεί μαζί Του. Είχε μια εσωτερική πληροφόρηση. Διατηρούσε μέσα του τον πόθο και τη δίψα για τον Θεό και τον απεσταλμένο Του. Αυτή η δίψα ήταν δυνατότερη από τη σωματική. Το πρόσωπο του Μεσσία ήταν το κέντρο της ζωής του.
Πολλοί από μας στους χριστιανούς δεν έχουμε πύρινες πνευματικές επιθυμίες, Δεν μας καίει η αναζήτηση του προσώπου Του, γιατί ζούμε συμβατικά. Έτσι διαιωνίζουμε τις αμαρτίες καλυμμένοι κάτω από θρησκευτικά προσωπεία, γιατί μόνον η προσωπική σχέση με τον Χριστό λυτρώνει από την αμαρτία.
Το δεύτερο σημείο είναι η ακρόαση του λόγου του Θεού.
Ο Πέτρος δέθηκε με τον Χριστό γιατί βρήκε σ’ Αυτόν την πηγή της ζωής, η οποία ανακαίνιζε την ύπαρξη του. Όταν κάποιοι από τους μαθητές κάποτε τον εγκατέλειψαν, στράφηκε προς τους Δώδεκα και τους ρώτησε : « μη και υμείς θέλετε υπάγειν;». ο Πέτρος απάντησε : « Κύριε προς τίνα απελευσόμεθα; Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις». Ο Πέτρος μέσα από τα λόγια του Χριστού αποκτούσε αίσθηση αιωνίου. Γι αυτό και η δίψα του για τη ακρόαση του λόγου Του, ήταν δίψα του για τον Θεό.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης λέγει. Ότι η όρεξη είναι απόδειξη υγείας του σώματος, και η επιθυμία της ακρόασης του πνευματικού λόγου είναι απόδειξη ψυχικής υγείας. Οι πνευματικοί λόγοι τρέφουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να νεκρωθεί.
Βέβαια η απροθυμία να γίνουμε «ακροατές αγαθών νοημάτων» φανερώνει εσωτερική ασθένεια, αλλά η απροθυμία αυτή μπορεί να προέρχεται και από άλλους λόγους λ.χ. από την απογοήτευση που ίσως νοιώσαμε ακούγοντας ένα απογυμνωμένο λόγο του Θεού στην Εκκλησία. Αυτό όμως αποτελεί σήμερα μια πρόφαση, γιατί εκείνος που διψά για λόγο Θεού, για αλήθεια, έχει εκτός της Βίβλου και πλήθος πατερικών έργων που μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του.
Και η τρίτη επισήμανση έχει σχέση με την υπακοή στην εντολή του Θεού.
Ο Χριστός όταν τελείωσε το λόγο Του από το πλοιάριο είπε στον Πέτρο : « επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε το δίκτυον υμών εις άγραν». Η εντολή αυτή ερχόταν σε αντίθεση με την πείρα του Πέτρου. Όμως ο λόγος του Ιησού και τα θαύματα που είχε δει, τον έπεισαν να μη στηρίζεται μόνον στην πείρα του. Υπάκουσε στην εντολή και ξεπέρασε τον εαυτό του. « όλη τη νύχτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε τίποτα, όμως « επί δε τω ρήματι σου χαλάσω το δίκτυον». Έτσι ήρθε η ευλογία με την υπακοή και αποκάλυψε μία πτυχή του μυστηρίου της. Έδειξε ότι είναι αποτέλεσμα πίστης που κάνει κατορθωτό το ακατόρθωτο. Εξ άλλου η υπακοή διαφέρει από την πειθαρχία, η οποία έχει εξαναγκασμό, ενώ η πρώτη συνδέεται με την ελευθερία.
Κάνουμε υπακοή σ ’αυτούς που πραγματικά αγαπάμε. «Μέσα στην Εκκλησία η υπακοή θεωρείται θεραπευτική μέθοδος. Οπότε αν θέλουμε τη θεραπεία μας πρέπει να υπακούμε σ ’αυτούς που μπορούν να μας θεραπεύσουν».
Ο Πέτρος βρήκε τον Μεσσία και υπάκουσε στην εντολή Του. Αν επιθυμούμε κι’ εμείς να αναζητήσουμε τον Χριστό οφείλουμε να κάνουμε υπακοή σ’ αυτούς που μας καθοδηγούν για να Τον ανακαλύψουμε. Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε, ότι τα πέρα από κάθε προσδοκία αγαθή θα μας δοθούν με την ευλογία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου