Να αλλάξουμε το μέλλον!

Mήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου,

για τη νέα σχολική χρονια 2011-2012

«Αγαπητοί μαθητὲς καὶ μαθήτριες τῶν Λυκείων Μεσογείων & Λαυρεωτικῆς,

Σᾶς εὔχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! Καὶ τὸ λέω αὐτὸ ὄχι συμβατικά, ἐπειδὴ ἔτσι κάνουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ἀλλὰ συνει­δητά, γιατὶ ἡ καλὴ χρονιὰ πρῶτον δὲν εἶναι ἔννοια σαφὴς καὶ αὐτονόητη, δεύτερον εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία καὶ τρίτον εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολη.

Ἀκοῦτε ὅτι ζοῦμε σὲ μιὰ περίοδο πρωτοφανοῦς κρίσης. Εἶναι ἀλήθεια. Κανεὶς δὲν ξέρει ποῦ βαδίζουμε. Οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἐπισυμβαίνουν εἶναι ἀνυπο­λό­γιστες καὶ ἀπρόβλεπτες. Γύρω μας κυριαρχεῖ ἕνας παγκόσμιος πανικός. Οἱ πολι­τικοί διαρκῶς θριαμβολο­γοῦν, ὑπόσχονται, διαβεβαιώνουν, ἀντιμάχονται μεταξύ τους, τελικῶς ὅμως δια­ψεύ­δονται ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις. Ὅλοι μιλοῦν γιὰ οἰκο­νομικὴ κρίση. Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι στὴν πραγ­ματικότητα ζοῦμε μία κρίση ἀξιῶν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν να μᾶς ποῦν τὶ σημαί­νει αὐτό.

Αὐτὸ ποὺ ἐγὼ θὰ ἤθελα σήμερα νὰ σᾶς πῶ εἶναι ὅτι ἡ ὅποια κρίση, τουλά­χιστον στὴν πατρίδα μας, ἔχει δύο χαρακτηρι­στικὰ ποὺ σᾶς ἀφοροῦν: πρῶτον εἶναι κρίση τῆς παιδείας καὶ δεύτερον οἱ συνέπειές της ἐπηρεά­ζουν κυρίως τοὺς νέους. Τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν καὶ συνεχίζουν νὰ γίνονται, ἐσεῖς οἱ νέοι θὰ τὰ πλη­ρώσετε. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ πληρώνουμε λάθη ποὺ ἔγιναν στὴν παιδεία τὶς τελευ­ταῖες δεκαετίες. Ἂν ἡ παιδεία μας ἦταν ὅπως ἔπρεπε, τὰ πράγματα θὰ ἦταν πολὺ διαφορετικὰ σήμερα. Μᾶς ἔμαθαν νὰ ἀπομνημονεύουμε πληροφορίες, ἀλλὰ ὄχι νὰ σκεπτόμαστε∙ νὰ δίνουμε ἐξετάσεις ἀλλὰ ὄχι νὰ μορφωνόμαστε∙ νὰ ζητοῦμε καὶ νὰ διεκδικοῦμε, ἀλλὰ ὄχι νὰ δημιουργοῦμε∙ νὰ ἀντιδροῦμε, νὰ ἀγανακτοῦμε, ἀλλὰ ὄχι νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι∙ νὰ διψᾶμε γιὰ τὸ καινούργιο ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸ καλό. Μᾶς ἰσοπέδωσαν στὸ πολὺ λίγο καὶ πολὺ χαμηλά.

Ὑπάρχει τρόπος νὰ ἀντισταθοῦμε καὶ ἐλπίδα νὰ ἐπιβιώσουμε. Πρέπει νὰ ἀλλάξει ἡ παιδεία μας. Νὰ ἀποκτήσει πρώτη θέση στὴν ἐκπαίδευσή μας ἡ γλῶσ­σα, ἡ ἱστορία, ἡ σπουδὴ τῆς πίστης καὶ τῆς παράδοσής μας, ἡ καλλιέργεια τῆς ἐλευ­­θερίας τοῦ πνεύματος. Αὐτὰ εἶναι ὅ,τι πιὸ σύγχρονο καὶ ἐπίκαιρο ὑπάρχει. Δυστυχῶς, χάσαμε τὴν ἐθνική μας ὑπερη­φάνεια, τὴν ἱστορικὴ συν­εί­δηση καὶ ψυχή μας, τὴ δύναμη τῆς βαθειᾶς εὐσέβειας, ποὺ δημιούρ­γησαν τὸν πολυδιάστατο πολι­τισμό μας. Ἀρκεσθήκαμε σὲ συμβουλὲς καὶ συμβο­λισμοὺς ποὺ κούρασαν, σὲ ἱστορικὲς ἀπομνημονεύσεις ποὺ δὲν εἶχαν σημασία, σὲ κανόνες καὶ πληροφορίες ποὺ ἀμέ­σως τὰ ξεχνᾶς. Καὶ ἀπορρίψαμε τὸν πλοῦτο μας χωρὶς νὰ τὸν ἔχουμε προηγου­μένως γνωρίσει. Στὴν ἰσοπέδωση ποὺ ἐπέβαλε ἡ παγ­κοσμιοποίηση, ἡ πατρίδα μας κατέβαλε τὸ μεγαλύτερο ἴσως τίμημα ἀπὸ ὅλες τὶς χῶρες. Καὶ ἔτσι φτωχύναμε σὲ πολιτισμό, παιδεία καὶ πνεῦμα. Καὶ δὲν τὸ κατα­λάβαμε.

Καιρὸς πλέον νὰ ξεσηκωθοῦμε. Καινούργιο κρασὶ σὲ καινούργια ἀσκιά! Τὰ πάντα πρέπει νὰ ἀλλάξουν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ τὰ ἀλλάξουν κάποιοι ἄλλοι, καιρὸς νὰ μποῦμε στὸ παιχνίδι ὅλοι. Κυρίως οἱ νέοι. Ὅλες οἱ καλὲς ἐπαναστάσεις ἔγιναν ἀπὸ ἐμπνευ­σμένους νέους. Ὄχι ἀπὸ ἀγανακτισμένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπανα­στα­τη­μένους. Ἐσεῖς καὶ πρέπει καὶ μπορεῖτε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξετε μὲ δική σας πρωτοβουλία τὸ μέλλον σας. Ὄχι μὲ βία, ἀλλὰ μὲ δύναμη καὶ ἀποφασιστικό­τητα. Οἱ ἐπανα­στάσεις δὲν γίνονται μὲ βόμβες μολότωφ καὶ λοστούς, οὔτε μὲ αὐ­το­καταστροφικὴ προσφυγὴ σὲ ναρκωτικὰ οὔτε μὲ καταλήψεις, μὲ graphiti στοὺς τοίχους καὶ μηδε­νιστικὲς ἐπιλογές, ἀλλὰ μὲ καθαρό­τητα, ἡρωισμὸ καὶ ἐξυπνάδα.

Ζητῆ­στε ποιότητα στὴν παιδεία σας. Ζητῆστε τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἀξίζει τὸν κόπο σας, τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἐπενδύει σὲ αὐτὴν τὸ μέλλον σας. Τὸ κατε­στημένο σύστημα ἀπέ­τυχε πατα­γωδῶς. Μᾶς δείχνει ὅμως τὸν μονόδρομο τῆς ἐπι­στροφῆς στοὺς θησαυ­ρούς μας, τὴν κατεύθυνση τῆς διορθωτικῆς πορείας μας. Πρωτο­τυ­πῆ­στε ἀπαι­τῶντας πρῶτα ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς σας συνέπεια, προσπάθεια, ψηλοὺς στό­χους, ποιότητα, ἦθος. Ρωτῆστε τοὺς καθηγητές σας τὶ σημαίνουν αὐτὰ καὶ ἀπαι­τῆστε κυρίως ἀπὸ τὸν θεολόγο σας νὰ σᾶς δείξει δρόμο γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ἂν δὲν μποροῦν νὰ σᾶς βοηθήσουν, πιέστε τους νὰ καταλάβουν τὶς ἀνάγκες σας καὶ τὴν ἀποστολή τους. Αὐτὸ νὰ κάνετε μὲ ὅλους μας. Κυρίως μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μὴ λυπηθεῖτε κανέναν μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουν ὅλα καὶ ὅλοι μας.

Συνηθίζουμε νὰ λέμε «ὁ Θεὸς μαζί μας». Θέλω κι ἐγὼ νὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ ὄχι τυπικά. Καὶ μόνον ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ διευρύνει τοὺς ὁρίζοντες καὶ πλα­ταίνει τὴν καρδιὰ ὅσο τίποτε ἄλλο. Αὐτὸ χρειάζεστε. Ὁ θεὸς τῶν θρησκευ­τικῶν συμβουλῶν, τῶν ἱστοριῶν καὶ τῶν συμβολισμῶν εἶναι λίγος. Ὁ θεὸς ποὺ εἶναι μάθημα στὸ σχολεῖο μὲ βαθμὸ καὶ ἐξετάσεις δὲν ἀξίζει καὶ πολλά. Ὁ ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι τὸ ζητούμενο. Αὐτὸς μόνο θὰ μᾶς λύσει τὸ πρόβλημα.

Σᾶς εὔχομαι λοιπὸν ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ καὶ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ».