Π.Μ. Σωτήρχος
Οι δαίμονες δεν νικούν τους ανθρώπους με μια τίμια, φανερή και κατ’ ευθείαν αναμέτρηση, αλλά με παγίδες, με πονηρίες, με τεχνάσματα της «λογικής» του κόσμου τούτου και της καθημερινής εμπειρίας. Και μια από αυτές τις μεγάλες απάτες των δαιμόνων είναι και η αναβλητικότητα, η καθυστέρηση, η υπόσχεση. Το «ύστερα» και το « αύριο» είναι δύο λέξεις, που χρησιμοποιεί ο διάβολος για τους αφελείς, τους απρόσεκτους και τους αμελείς. Αντίθετα ο πιστός χριστιανός ξέρει ότι κάθε στιγμή το μόνον, που εξουσιάζει και μπορεί να μεταβάλλει με τη θέληση του είναι το «τώρα», είναι το «σήμερα», είναι η στιγμή, που ζει κάθε φορά, με τη δική του ευθύνη. Το «αύριο» μπορεί να μη φτάσει ποτέ και να μην έχει την εξουσία του ο καθένας μας. Γι’ αυτό και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μας φωνάζει να προσέξουμε αυτή την μεγάλη παγίδα και να μη ξεγελαστούμε από τους δαίμονες.
« Εκείνοι, όπου γνωρίζουν την κακήν ζωήν όπου ζουν και θέλουν να την αλλάξουν, ως επί το πλείστον μένουν πλανεμένοι και νικημένοι από τον εχθρόν, με ταύτα τα άρματα: «μετά ταύτα να παραδοθώ με περισσοτέραν ανάπαυσιν εις την χάριν του Θεού και εις την πνευματικήν ζωήν. Ας κάμω τούτο σήμερον και αύριον μετανοώ. παγίς του εχθρού είναι αύτη, αδελφέ, η οποία έπιασε πολλούς και πιάνει ακόμη ολοένα τον κόσμον. Αιτία δε της παγίδος ταύτης είναι η αμέλεια και η ανοησία η δική μας. Επειδή και εις τοιαύτην υπόθεσιν, εις την οποίαν συνίσταται και κρέμαται όλη η σωτηρία της ιδικής μας ψυχής και όλη η τιμή του Θεού,, δεν πιάνομεν με ογληγορότητα εκείνο το άρμα, το τόσον δυνατόν και να ειπούμεν εις τον εαυτόν μας: τώρα, τώρα να ζήσω πνευματικήν ζωήν και όχι μετά ταύτα. Σήμερον, σήμερον να μετανοήσω και όχι αύριον. Το «τώρα» και το «σήμερον» είναι εις χείρας του Θεού. Αλλά και αν ήθελε δοθεί εις εμέ το « μετά ταύτα και το αύριον», ποία οδός σωτηρίας και νίκης ήθελεν είναι αύτη, το να θέλω πρώτον να λάβω πληγάς και ύστερον να ιατρεύωμαι; Το να κάμω νέας αταξίας πρώτον και έπειτα να σωφρονίζομαι;»
Τώρα, λοιπόν και σήμερα και αμέσως, γιατί το αύριον κανείς δεν το εξουσιάζει, δεν το γνωρίζει. Εκεί μέσα βρίσκεται και το βαθύτατο νόημα του « νυν και αεί» του εκκλησιαστικού λόγου.
«ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου