Δημ. Τσιβιλίδη, δ.Θ.
Μια δημοσκόπηση αποκάλυψε ότι το 92 τοις εκατό του λαού μας πιστεύει ότι η διαφθορά έχει κατακλύσει το δημόσια ζωή της χώρας.
Ο πρωθυπουργός με τη σειρά του παραδέχτηκε ότι υπάρχει μέτωπο διαφθοράς που πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η διαφθορά ως φαινόμενο παρακμής, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, Είναι τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα. « Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο» ( Εκκλησ, 1, 9-10).
Ο λαός μας εύστοχα ότι λέει« το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει», επισημαίνοντας την ευθύνη και το παράδειγμα των ανθρώπων που ασκούν εξουσία, ενώ ταυτόχρονα υποδηλώνει ότι η διαφθορά ξεκινάει συνήθως από τα ηγετικά κλιμάκια και διαχέεται, με βάση την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ερμηνεύοντας τα φαινόμενο ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης παρατηρεί ότι « οι τρανοί και αξιωματούχοι άνθρωποι έχουν χρέος πολύ μεγαλύτερο από αυτό των απλών ανθρώπων να μην προξενούν οι κατώτεροι τους, που έχουν τη συνήθεια να παρακολουθούν τους ανώτερους». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ενισχύοντας την παραπάνω θέση, λέει ότι « είναι ιδίωμα του κόσμου των αρχομένων να παρακολουθούν φωτογραφικά τους τρόπους και τις πράξεις των αρχόντων και να τους μιμούνται»
Ο Μ .Βασίλειος υπερθεματίζει παρατηρώντας ότι «αν ο άρχοντας πού είναι φύλακας του νόμου- γιατί διοίκηση και εξουσία είναι έννομος επιστασία- αν ο άρχοντας του λαού κάνει παρανομίες, εγώ ο υποτασσόμενος τι πρέπει να κάνω; Αν ο κριτής και ο δικαστής κάνουν αδικίες, ενώ πρέπει να είναι φύλακες της δικαιοσύνης, εγώ ο απλός πολίτης πω θα μπορέσω να αποφύγω την αδικοπραξία»;
Αν ο πνευματικός και ηγούμενος και ο δάσκαλος σφάλλουν και προξενούν σκάνδαλα, εμείς οι λαϊκοί, εμείς οι αποκάτω , εμείς οι χυδαίοι, που τους παρακολουθούμε, τι πρέπει να κάνουμε;». Ο Ι. Χρυσόστομος παρομοιάζει τους αξιωματούχους με αυτούς που βρίσκονται στην κορυφή ενός πύργου ή ενός βουνού. Όλοι εμείς οι αποκάτω τους βλέπουμε. Έτσι τα σφάλματα τους δεν μπορούν να κρυφτούν. Όσο ψηλότερο είναι το αξίωμα που κατέχουν, τόσο μεγαλύτερα φαντάζουν ακόμα και τα μικρότερα σφάλματα τους, γιατί δεν μετράει το μέγεθος του σκανδάλου, αλλά το μέγεθος του αξιώματος που κατέχουν».
Ο πατερικός λόγος διαχρονικός και εκπληκτικά επίκαιρος, σημαδεύει εύστοχα το πρόβλημα της κοινωνίας των αρχών της τρίτης χιλιετίας και υποδεικνύει με τα λόγια του Αγ. Γρηγορίου του θεολόγου, λύσεις στους υπεύθυνους: « η να διδάσκετε με έργα η αλλιώς μη διδάσκετε καθόλου. Ούτε να απλώνετε το χέρι και την άλλη στιγμή να το μαζεύετε. Καλύτερα να λέτε λιγότερα και να κάνετε αυτά που πρέπει».
Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης θα προσθέσει ότι « οι άρχοντες και κριτές δεν προσκαλούν σκάνδαλο στους αρχόμενους και κρινόμενους όταν κάνουν σωστά το καθήκον τους και μάλιστα όταν παίρνουν δώρα και δεν έχουν σχέσεις με κλέφτες, ώστε να μη συμβεί αυτό που ο προφήτης Ησαίας είδε: « Οι άρχοντες σου απειθούσι, κοινωνοί κλεπτών, αγαπώντες δώρα, επιδιώκοντες αντιπαροχές» ( Ης. 1,23).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου