Συνήθως η ιερή μας αγανάκτηση για τη διαφθορά των άλλων είναι ο ευσεβής τρόπος με τον οποίο καθιερώνουμε τη δική μας αγιότητα και είναι συνέπεια της απουσίας της αυτογνωσίας. Όταν έχουμε αυτογνωσία αποκτούμε πραγματική ταπεινοφροσύνη. « Ακολουθεί δε τη ταπεινοφροσύνη η επιείκεια» για τους άλλους ( Αββας Ισαάκ» , όταν η ταπεινοφροσύνη δεν ακολουθείται από επιείκεια για τους άλλους, τότε είναι ταπεινολογία.
« Κάποτε στη σκήτη έπεσε αδελφός σε σφάλμα και έπειτα από συνεδρίαση έστειλαν πρόσκληση στον Αββά Μωυσή. Αυτός όμως δεν ήθελε να έλθει. Απέστειλε λοιπόν προς αυτόν ο πρεσβύτερος μήνυμα λέγοντας: Έλα γιατί σε περιμένει ο λαός. Αυτός δε, ξεκίνησε και ήλθε. Και αφού πήρε ένα τρυπημένο καλάθι, το γέμισε άμμο και το βάσταζε Οι δε αδελφοί που βγήκαν σε προϋπάντηση του έλεγαν: τι είναι τούτο πάτερ;
Του είπε δε ο γέρων: οι αμαρτίες μου που είναι πίσω μου καταρρέουν και δεν τις βλέπω, και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω ξένα αμαρτήματα;
Αυτοί δε καθώς άκουσαν, δεν είπαν τίποτε στον αδελφό και τον συγχώρησαν».
( Αποφθέγματα Γερόντων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου