Πίσω απ'την εξώπορτα, ο ουρανός!

 

          Συνήθως στη ζωή μας δεν θυμόμαστε το Θεό. Ή μάλλον δεν θέλουμε να τον θυμόμαστε. Καταντούμε έτσι βοσκηματώδεις υπάρξεις, με αποκλειστικό μέλημα την αγαθοθηρία. Δεν σηκώνουμε ποτέ το βλέμμα στον ουρανό, απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων. ΄Ωσπου έρχεται μια αρρώστια, μας οριζοντιώνει στο κρεβάτι, τοποθετώντας μας-οπτικά τουλάχιστον- απέναντι τον ουρανό.

          Η μητέρα ενός γνωστού προσβλήθηκε από ανίατη ασθένεια με αποτέλεσμα την προϊούσα παράλυση των μελών της. Όταν ήρθε η ώρα να μεταφερθεί σε κεντρικό νοσοκομείο των Αθηνών, διαδραματίσθηκε ένα περιστατικό που αξίζει νομίζω να δημοσιευτεί!

          Φεύγοντας από τη δουλειά του ο γιός της κατευθύνθηκε σε κάποια όχι κοντινή συνοικία των Αθηνών, όπου μόνη παρέμεινε η ασθενής στο κρεβάτι. Ο πατέρας ήτανε ναυτικός και έλειπε σε ταξίδι μακρινό. Έξω από την πόρτα ο νέος διαπίστωσε ότι δεν είχε μαζί του τα κλειδιά του σπιτιού. Προσπάθησε να πείσει την ανήμπορη γυναίκα να μετακινηθεί ως την πόρτα. Χρειάστηκε ένα τέταρτο της ώρας για να κάνει τη διαδρομή από το κρεβάτι ως την εξώπορτα. Δεν μπόρεσε όμως ν’ ανασηκωθεί και να φτάσει το πόμολο. Έμεινε έτσι σκυμμένη στο έδαφος, ενώ το παλικάρι κατευθύνθηκε με ταξί στο κατάστημα του να πάρει τα ξεχασμένα κλειδιά. Μόλις επέστρεψε, μετά τρία τέταρτα τουλάχιστον, την ανασήκωσαν με τον οδηγό για να την επιβιβάσουν. Κι αυτή τους είπε:

-         Βοηθείστε, σας παρακαλώ, αυτό το ζωύφιο, που βρίσκεται ανάποδα, να γυρίσει για να σταθεί στα πόδια του. Τόση ώρα που βρίσκομαι μπρούμυτα στο πάτωμα, το παρατηρώ και το καταλαβαίνω γιατί ξέρω τι θα πει να είσαι ανήμπορος, ακόμα και να κυλιστείς στο έδαφος….

Έχουμε πει, πως προϋπόθεση για μια σωστή επαφή με την γήινη πραγματικότητα είναι η ενατένιση στον ουρανό. Φορά δηλ. από κάτω προς τα πάνω. Κάποιοι όμως υπέροχοι άνθρωποι-όπως η πρωταγωνίστρια του περιστατικού με το πρόσωπο καταγής, η οποία κινούμενη από αλτρουιστικά αισθήματα ξεχνούσε το δράμα το δικό της και ζητούσε βοήθεια για το ζωύφιο- διδάσκουν παραδειγματικά τον αντίθετο δρόμο.

Δε μένει παρά να επιλέξουμε… 

         

          Μ. Μαν.