Δούλος – Μισθωτός -Υιός

 

Οι Πατέρες λέγουν ότι είναι τρεις οι αποδεκτές καταστάσεις ως προς τις σχέσεις ανθρώπου και Θεού. Η κατάσταση της δουλείας, η κατάστασις του μισθωτού και η κατάστασις της υιότητος. Οι άνθρωποι διακρίνονται σε δούλους, σε μισθωτούς και σε υιούς.

          Δούλοι είναι εκείνοι οι οποίοι πράττουν τις εντολές του Θεού,  διότι φοβούνται την κόλαση. Φοβούνται την απομάκρυνση από τον Θεό, ότι θα τους διώξει, ότι θα τους τιμωρήσει.

          Μισθωτοί είναι εκείνοι οι οποίοι κάνουν το καλό για την αμοιβή, για την βασιλεία Του.

          Και υιοί είναι εκείνοι οι οποίοι κάνουν το καλό μόνο και μόνο από αγάπη προς τον Πατέρα τους. Το θέλει ο Πατέρας μου; Θα το κάνω. Δεν με ενδιαφέρει αν με αμείψει ή δεν με αμείψει. Ακόμη και αν θέλει να με τιμωρήσει, δικαίωμά Του. Εγώ κάνω το καλό χωρίς να εξετάζω ούτε αμοιβή, ούτε τιμωρία. Για να ευαρεστήσω τον Πατέρα μου.

          Ας ξεκινήσουμε από την δουλεία και μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει να φθάσουμε στην υιότητα. Αλλά και δούλοι αν μείνουμε, πάλι ο Θεός μας σώζει. Και μισθωτοί πολύ περισσότερο. Η κατάσταση των υιών είναι η τελειότητα. Οι πρώτοι παίρνουν την βάση, οι δεύτεροι “λίαν καλώς” και οι τρίτοι “άριστα”. Σε μία από τις τρεις καταστάσεις πάντως ας είμεθα. Να μην είμεθα στην κατάσταση των αποστατών, των ανθρώπων οι οποίοι έχουν φύγει από το σπίτι και δεν είναι ούτε δούλοι, ούτε μισθωτοί, ούτε υιοί του οικοδεσπότη, αλλ’ είναι δραπέτες. Να είμεθα σε μία από τις τρεις καταστάσεις, επιδιώκοντας να προοδεύουμε, από δούλος μισθωτός και από μισθωτός υιός.

          “Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”, Αρχιμ. Επιφ. Θεοδωροπούλου