Είτε με λόγια, είτε με έργα, είτε με λογισμούς, έρχεται η κακία μέσα στην καρδιά και με την συνέργεια τον δαιμόνων γίνεται προσπάθεια να την μολύνουν και να την στρέψουν προς την ματαιότητα και να την απομακρύνουν από τον Θεό. Εργαλεία των δαιμονικών επιθέσεων είναι τα πάθη. Άλλοτε ο εγωισμός, η κενοδοξία, η ασωτία, και άλλοτε η φιλαργυρία, η πονηρία, η φιλαυτία και άλλα πάθη. Σ’ αυτήν την επιθετικότητα ο Χριστιανός πρέπει να αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις για να μη κλονισθεί και να μη χάσει την επικοινωνία του με τον Θεό. Είναι ένας αγώνας κρίσιμος, αγώνας αποφασιστικός και μέχρις εσχάτων, γιατί από αυτόν εξαρτάται η ζωή και ο θάνατος του πιστού. Ας δούμε μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση από την ζωή του Αββά Αχιλλά, λίαν διδακτική.
-Πήγε
κάποιος από τους ασκητές της ερήμου στο κελλί του Αββά Αχιλλά και τον είδε, που
έφτυνε αίμα. Και τον ρώτησε: “Τι είναι αυτό, πάτερ”; Και ο γέροντας του
απάντησε: “ Να, λόγια ήταν ενός αδελφού, που με λύπησε και αγωνίστηκα να
μην ανακοινώσω τι μου είπε. Και
παρακάλεσα τον Θεό να με απαλλάξει από τα λόγια εκείνα. Και έγιναν ωσάν αίμα
στο στόμα μου και τα έφτυσα, με αποτέλεσμα να ξαναβρώ την ησυχία μου και να
ξεχάσω την λύπη μου”.
Ας διώχνουμε μακρυά την κακία και ας μη την αφήνουμε να φωλιάζει μέσα μας. Γιατί τότε σαπίζει τον εσωτερικό μας κόσμο και μας οδηγεί στα χέρια των μισάνθρωπων δαιμόνων. Βοηθός μας πάντα ο Θεός.
“ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ
ΣΩΤΗΡΙΑ”, Π. Μ. Σωτήρχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου