Αν η ζωή είναι ένα φωτεινό διάστημα ανάμεσα σε δύο σκοτάδια, στο σκοτάδι πριν από την γέννησή μας και το σκοτάδι μετά από τον θάνατό μας, σκοτάδι ανυπαρξίας για όσους δεν πιστεύουν στην μετά θάνατον ζωή, ποιο νόημα μπορεί έχει το μεταξύ τους φωτεινό διάστημα; Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Ο απόστολος Παύλος, που πίστευε στην μετά θάνατο ζωή, είναι
ακόμη πιο απαιτητικός από την ζωή, την οποία σε όλο της το μεγαλείο την γνώρισε
στον Χριστό. Γράφει στην προς κορινθίους επιστολή του: « ει γαρ νεκροί ουκ
εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται. Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η
πίστης υμών, έτι εστέ εν ταις αμαρτίαις υμών». Άρα κι αυτοί που πέθαναν με
πίστη στον Χριστό, «ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν. Νυνί δε Χριστός εγήγερται
εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων
εγένετο».
Η ελπίδα που φωτίζει τα σκοτάδι του θανάτου είναι δώρο της
Ανάστασης στου Χριστού και η πίστη που δίνει υπόσταση σ’ αυτήν την ελπίδα είναι
αυτή που νίκησε και νικά την νοοτροπία του κόσμου, η οποία συνιστά τον
πνευματικό θάνατο. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην πρώτη του επιστολή
διατυπώνει καθαρά την αποστολική πείρα του: «παν το γεγεννημένον εκ του Θεού
νικά τον κόσμον, και αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.
Τις εστίν ο νικών τον κόσμον ει μη ο πιστεύων ότι ο Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού;».
Αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί κι αν δεν μας είχε δοθεί
δια πολλών τεκμηρίων, η πίστη στο πρόσωπο, την διδασκαλία και την Ανάστασή Του,
θα είμαστε «ελεεινότερου πόντων ανθρώπων». Θα προσπαθούσαμε να βολευτούμε με
απολαύσεις διαφόρων ποιοτήτων, αισθησιακές, αισθητικές, ιδεολογικές, στο
φωτεινό διάστημα ανάμεσα σε δύο σκοτάδια θεωρουμένης ανυπαρξίας, ώστε να
βρίσκουμε σ’ αυτό έστω κάποιο φαντασιακό νόημα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου