Πως εξηγείται να
εορτάζουμε τον Χριστό ως νικητή του θανάτου και ο θάνατος να εξακολουθεί να
υπάρχει και να μας βασανίζει;
Πριν την ενανθρώπηση του Χριστού και την Ανάστασή Του οι
άνθρωποι απέθνησκαν και η ψυχή τους κατέβαινε στον Άδη, την χώρα του θανάτου,
ακόμη και οι δίκαιοι. Μετά την Ανάστασή του Χριστού και την ευλογία να ζούμε
στον αναστημένο Σώμα του Χριστού, με το άγιο Βάπτισμα και τα μυστήρια στην
Εκκλησία, εξακολουθεί μεν να επικρατεί ο σωματικός θάνατος, αλλά δημιουργήθηκαν
διαφορετικές άλλες δυνατότητες. Πρώτον, ο άνθρωπος με την δύναμη του Χριστού
δεν φοβάται τον θάνατο, δηλαδή απαλλάσσεται από τον φόβο του θανάτου. Δεύτερον,
η ψυχή του ανθρώπου που συνδέεται με τον Χριστό δεν πηγαίνει στον σκότος του
Άδη, αλλά «εν χώρα ζώντων», «εν σκηναίς δικαίων», στην ουράνια θεία Λειτουργία,
όπως περιγράφεται στο βιβλίο της
Αποκαλύψεως του Ιωάννου. Και τρίτον, υπάρχει η βεβαιότητα της αναστάσεως και
αυτών των σωμάτων που βρίσκονται τώρα ενταφιασμένα στη γη, για να ζήσει
ολόκληρος ο άνθρωπος με τον Χριστό.
Αυτό είναι το νόημα του θριαμβευτικού γεγονότος της
Αναστάσεως του Χριστού, που είναι γεμάτο όχι από ελπίδα ζωής, αλλά βεβαιότητα
της αιωνίου ζωής, που αρχίζει από τώρα και θα συνεχιστεί για να ολοκληρωθεί
στον μέλλοντα αιώνα.
Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου