Μαμά εναντίον Μπαμπά (α')

Συμφωνείτε σε όλα, εκτός από το πώς θα φερθείτε στο παιδί σας. Πού οφείλεται αυτή η ασυμφωνία και ποιος ο αντίκτυπος στη συμπεριφορά του παιδιού;

Της Τούσας Ζάππα

Με τη συνεργασiα της Κατερίνας Αγγελή, κλινικής ψυχολόγου, ψυχοθεραπεύτριας (γνωσιακή συμπεριφοριστική προσέγγιση)

Πότε ήταν η τελευταία φορά που μαλώσατε με το σύζυγό σας για την τιμωρία που -για άλλη μια φορά- χάρισε στο μικρό σας γιο; Τον λυπήθηκε κι έκανε μαζί του μέτωπο απέναντι στην αυστηρή μαμά. Θυμώσατε και είπατε ότι δεν θα ανεχτείτε άλλο το παιχνίδι του «κακού και του καλού μπάτσου» στο ίδιο σας το σπίτι. Η διαφωνία σας για την ανατροφή του παιδιού χτύπησε ξανά κόκκινο. Μην ταράζεστε· δεν είστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που έχουν αντίθετη άποψη για το πώς μεγαλώνουν ένα παιδί. Και φυσικά δεν είστε οι χειρότεροι γονείς του κόσμου, ούτε φτάσατε στο πάρα πέντε από το διαζύγιο. Διαφωνίες πάντα θα υπάρχουν και δεν μπορείτε να τις αποφύγετε. Μπορείτε όμως να τις χειριστείτε.

Παλιά, τα πράγματα ήταν πιο απλά, οι ρόλοι διακριτοί κι από την αρχή μοιρασμένοι. Με τη μητέρα τυπική νοικοκυρά και τον πατέρα να κερδίζει το ψωμί της οικογένειας και να επιβάλλει την κατάλληλη πειθαρχία. Το «περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου και θα τα πούμε» είναι ένα μότο που ακουγόταν συνέχεια. Τώρα όμως; Τώρα, καλωσήρθατε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο του σήμερα, όπου κι οι δυο γονείς γεμάτοι ανησυχίες και ανασφάλειες προσπαθούν να ανταποκριθούν στους νέους ρόλους που τους ζητάνε να αναθρέψουν υπέροχα παιδιά, με τα οποία θα είναι οι καλύτεροι φίλοι, αλλά και οι σωστότεροι καθοδηγητές. Με όλο το ενδιαφέρον συγκεντρωμένο στο παιδί, θέλοντας πάντα να κάνουν ό,τι καλύτερο γίνεται, βρίσκονται συχνά να διαφωνούν σε σοβαρά, αλλά και σε άλλα πολύ μικρότερης σημασίας θέματα. Σύμφωνα με έρευνες στην Αμερική, το 90% των ζευγαριών δήλωσε ότι αυξήθηκαν οι καβγάδες από την εποχή που απέκτησαν μωρό.

Γιατί διαφωνούμε;

Οι λόγοι πολλοί. Πρώτα απ’ όλα, το γεγονός ότι είμαστε δυο διαφορετικοί χαρακτήρες κι όχι ο ένας κλώνος του άλλου. Έχουμε μεγαλώσει με άλλους γονείς, άλλους δασκάλους, σε διαφορετικές οικογένειες, σε άλλες γειτονιές κι έχουμε ο καθένας τις δικές του εμπειρίες. Όλα όσα μάθαμε στη ζωή μας καλούμαστε τώρα να τα εφαρμόσουμε ως γονείς πια. Πετώντας ό,τι μας ενοχλούσε στην παιδική μας ηλικία και κρατώντας ό,τι μας έχει αφήσει τις γλυκύτερες αναμνήσεις, προσπαθούμε να διαπαιδαγωγήσουμε τα δικά μας παιδιά με τον τρόπο που θεωρούμε σωστό. Μόνο που συχνά ο καθένας ξεχνά ότι δίπλα του (στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι απέναντι) είναι ένας άλλος άνθρωπος που έχει τον ίδιο σκοπό, έστω κι αν ξεκινάει από διαφορετικό δρόμο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που οι μπαμπάδες είναι πιο ελαστικοί επειδή λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι και δεν απολαμβάνουν όσο θα ήθελαν το παιδί. «Τι του φωνάζεις;», σου λένε. Κι η απάντηση «δεν είσαι εδώ εσύ για να δεις τι τραβάω», ακούγεται μόνο σαν γκρίνια. Κι αφήνουν το μικρό να κάνει τα δικά του.

«Συνήθως το θέμα αυτό της ασυμφωνίας το συναντάμε σε γονείς που έρχονται να συμβουλευτούν έναν ειδικό για προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού τους», λέει η ψυχολόγος Κατερίνα Αγγελή. «Πολλές φορές ακριβώς αυτή η ασυμφωνία είναι ένας από τους λόγους που συντηρούν το όποιο πρόβλημα. Το παιδί ξέρει ότι δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που θα τηρηθεί 100%. Κι όταν αισθάνεται ότι μπορεί να ξεφύγει από κάτι που ίσως του είναι δυσάρεστο, όπως, π.χ., να υποχρεωθεί να καθίσει να διαβάσει, θα προσπαθήσει να ξεφύγει. Αν αισθάνεται ότι πιέζοντας πιο πολύ τον ένα γονιό μπορεί να το κατορθώσει, θα το κάνει».

Οπότε ποια είναι η δική μας θέση; Πρέπει οι γονείς να βρουν μια κοινή βάση, κάποιους κανόνες διαπαιδαγώγησης του παιδιού και να συμφωνήσουν μεταξύ τους ότι σε αυτούς και οι δυο θα έχουν την ίδια στάση 100%. Κι αν διαφωνούν σε πολλά, καλύτερα να βάλουν λίγους από κοινού αποδεκτούς κανόνες, παρά να υπάρχουν πολλοί που να τηρεί μόνο ο ένας. Γιατί οι μονομερείς συμφωνίες δεν τηρούνται σε καμιά περίπτωση και καταλήγουμε σε φαύλο κύκλο: να βάζει ο ένας κάποιον κανόνα κι ο άλλος να αισθάνεται ότι το παιδί πιέζεται και να κρατάει την αντίθετη στάση ως αντίβαρο για να δημιουργήσει ισορροπίες.

συνεχίζεται...