«Ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε…», Δροσοσταλίδα

Ήμουν πεινασμένος

κι εσείς ιδρύσατε ένα σύλλογο

με ανθρωπιστικούς σκοπούς,

όπου συζητούσατε για την πείνα μου.

Ήμουν στη φυλακή

και σεις τρέχατε στην εκκλησία,

για να προσευχηθείτε

για την απελευθέρωσή μου.

Ήμουν γυμνός

κι εσείς συζητούσατε σοβαρά

για τις ηθικές συνέπειες

της γύμνιας μου.

Ήμουν άρρωστος

κι εσείς γονατίζατε

για να ευχαριστήσετε το θεό

που σας έδωσε υγεία.

Ήμουν άστεγος

κι εσείς μου κάνατε κήρυγμα

για τον πλούτο

της αγάπης του Θεού.

Φαίνεται πως είστε

τόσο ευσεβείς, τόσο κοντά στο Θεό.

Όμως εγώ πεινώ, είμαι πάντα μόνος,

γυμνός και άρρωστος

φυλακισμένος και άστεγος

Κλάους Μπενγκ

«Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;» θα ρωτήσουν οι εξ ευωνύμων και ο Κύριος θα απαντήσει: «ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσαε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων οὐδὲ ἐμοί ἐποιήσατε».

Μα οπωσδήποτε δεν μπορούμε να λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα όλων των φτωχών, των ανέργων, των αστέγων, ούτε να ανακουφίσουμε όλους τους αρρώστους. Σημασία έχει να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε, να δώσουμε το καλύτερο, είτε σε υλικά αγαθά, είτε σε χρόνο, είτε σε δάκρυα και πόνο ψυχής. Σημασία έχει πόσο θα πλατυνθεί η σκληρή καρδιά μας και θα αγαπήσουμε το συγγενή ή τον ξένο σαν τον εαυτόν μας. Ο Χριστός δε λέει δεν έδωσες χρήματα για την απελευθέρωσή μου, αλλά δεν ήρθες να με επισκεφθείς στη φυλακή, να μου μιλήσεις μόνο, να μου χαμογελάσεις –κάτι που δεν κοστίζει. Οι πιο πολλοί άγιοι και οι σύγχρονοι γέροντες «ἀργύριον καὶ χρυσίον οὺκ εἶχον», αλλά πονούσαν με τον πονεμένο, έλιωνε, φλεγόταν η καρδιά τους από αγάπη και έδιναν ό,τι είχαν: μιλούσαν στο Θεό για το πρόβλημα του άλλου και τον ανάγκαζαν να κάνει θαύμα.

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην επιστολή του λέει πως αν δεις κάποιους Χριστιανούς γυμνούς και χωρίς την αναγκαία τροφή και τους πεις πηγαίνετε στο καλό αδερφοί μου, έχετε ειρήνη και δεν καλύψετε τις βασικές τους ανάγκες τι ωφελεί αυτό; Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή. Έργα όμως που υποκινούνται από την αγάπη και τίποτα άλλο. Τότε δε θα μπορούμε να ησυχάσουμε, δε θα βολευόμαστε στην πολυθρόνα μας, δε θα μας χωράει το σπίτι μας και θα βρούμε λύση και για το ζητιάνο που πεινάει και για το γυμνό και τον άστεγο.

Αυτό που θα μας σώσει δεν είναι μια σειρά από καλές πράξεις, ούτε ωραία λόγια και κούφια ευσέβεια, (και οι Φαρισαίοι της εποχής του Χριστού νήστευαν και έδιναν ελεημοσύνη), αλλά η αγάπη. Αυτή είναι το κριτήριο για την κατάταξη μας δεξιά ή αριστερά κατά την ημέρα της Κρίσεως.

Δροσοσταλίδα