Στη Θεσσαλονίκη, γωνία Εγνατία και Αγαπηνού

Μανώλης Παντερής

Στη Θεσσαλονίκη, γωνία Εγνατία και Αγαπηνού, φωτίζει χρόνια τώρα ο Μιχαήλ από τη Γρανίτσα. Νεομάρτυρας του Χριστού, πριν τρεις περίπου αιώνες πήρε φωτιά. Και γίνανε τα νιάτα του ολοκαύτωμα λαμπρό για την Αλήθεια, για την Πίστη, για την Αγάπη. Για την Όντως Ζωή. Τρείς αιώνες τώρα, αποκαΐδια περνάμε δίπλα οι δήθεν ζωντανοί. Χωρίς ίσως να παίρνουμε μυρωδιά του μαρτυρίου το μυστήριο. Χωρίς ν' αγγίζει τα μάτια μας το φως της πυρκαγιάς του. Το φως που ακόμα λάμπει, γωνιά Εγνατία και Αγαπηνού. Αποκαΐδια εμείς, υπάρχουμε ως περαστικοί, αμύητοι και ίσως ανεπίδεκτοι μύησης. Με μόνες έγνοιες τα ένσημα και τις αποδείξεις, αποδείξεις τρανές πως μονάχα υπάρχουμε. Χωρίς την Αλήθεια, την Πίστη, την Αγάπη.

Κι όμως, κρυμμένος από τα νωθρά μάτια του 21ου αιώνα, άγνωστος στους περαστικούς μα ακόμα απαστράπτων και πυρίκαυστος, ο Μιχαήλ ο Νεομάρτυς από τη Γρανίτσα, τρείς αιώνες τώρα, στην πυρκαγιά της ψυχής του ζει! Κι αν ξυπνήσουμε, τ' αποκαΐδια οι περαστικοί του σήμερα, θα δούμε φως από το Φως του να μας μπολιάζει. Ο Μιχαήλ ακόμα καίγεται και τρείς σχεδόν αιώνες μετά φωτίζει.

Μανώλης Παντερής