Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ
Ο αρχαίος κόσμος, ακόμη και ο Ισραήλ, φαντάζονταν τον Θεό αυστηρό, εκδικητικό, έτοιμο να τιμωρήσει με αυστηρότητα και ακαμψία. Ο Ιησούς όμως με το πρότυπο που ενσάρκωσε μας αποκάλυψε, ότι αυτή η εικόνα του Θεού είναι ατελής. Ο Θεός είναι βέβαια δίκαιος αλλά και γλυκύς και πράος. Την εικόνα αυτή μας την παρουσιάζει η σημερινή εορτή της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, αλλά και η άλλη εβδομάδα των Αχράντων Παθών Του.
Ο προφήτης Ζαχαρίας προαναγγέλλοντας την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα λέγει: « ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται σοι δίκαιος και σώζων, αυτός πραϋς και επιβεβηκώς επί πώλον νέον» ( Ζαχ.9,9).
Δίκαιος λοιπόν, αλλά και πραϋς γλυκύς, σώζων. Είναι « η παράκλησις» του Ισραήλ και ο συνήγορος των πιστών μπροστά στο βήμα της δικαιοσύνης του Θεού. Ως αδύνατοι άνθρωποι που είμαστε θα έχουμε ασφαλώς λυπήσει το Πνεύμα το Άγιο και κάποτε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδέκαστο κριτήριο του Θεού. Εκεί γυμνοί και αναπολόγητοι θα περιμένουμε την κρίση του Θεού. Ποιος θα έλθει τότε να μας βοηθήσει; Κανείς, εκτός από Αυτόν τον ίδιο τον Κύριο « ως δυνάμενος συμπαθείσαι τας ασθενείας ημών» θα είναι ο συνήγορος μας. « εάν τις αμάρτη παράκλητον έχομεν προς το πατέρα, Ιησούν Χριστόν δίκαιον» ( Α΄Ιωάν.2,1). Δίκαιος ,αλλά και παρηγορητής.
Μήπως όμως και ο πατέρας του ασώτου ανθρώπου δεν είναι ταυτόχρονα δίκαιος και πλήρης αγάπης; Δεν είναι « πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως» . Μήπως η άπειρη αγάπη του θεού δεν απέστειλλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών;»
Εμείς δεν έχουμε πλήρη αντίληψη για το Θεό και γι αυτό δεν ειρηνεύει η ψυχή μας. Αν δεν λησμονούσαμε, ότι ο Κύριος είναι μεν δίκαιος, αλλά και πράος, είναι παντοδύναμος, αλλά και πανάγαθος, θα αντιμετωπίζανε την κατάσταση μας ψυχραιμότερα. Γι’ αυτό ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός μας καλεί να σπουδάσουμε την αγάπη Του και την καλοσύνη Του, είναι ν’ αποκτήσουμε ειρήνη στην ψυχή μας. « μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρύσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών». Είναι σαν να μας λέει: μη φοβάσθε να με πλησιάζετε, γιατί μπορώ να αντιληφθώ τις δυσκολίες σας, γιατί κι ’Εγώ ως άνθρωπος δοκίμασα όλα τα ανθρώπινα, εκτός της αμαρτίας, γι’ αυτό είμαι συμπαθής προς σε σας και θα συμπεριφερθώ με πραότητα και ταπείνωση.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε, αλλά ας « προσερχόμεθα μετά παρρησίας τω θρόνω της χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εις εύκαιρον βοήθειαν». Διότι αυτό είναι ο σκοπός της καλοσύνης του Θεού, να πάρουμε θάρρος και να πλησιάσουμε « τω θρόνω της χάριτος..» Εκεί αποβλέπει η απέραντη καλοσύνη του Θεού και η άπειρη μακροθυμία Του. Να μετανοήσουμε για όσα Τον έχουμε λυπήσει και να Τον πλησιάσουμε. Πράγματι ο Θεός « μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενος τίνας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι» ( Β΄Πέτρ.3,9). Μακροθυμεί γιατί δεν θέλει να χαθεί κανένας από μας, αλλά όλοι να πάρουμε το θάρρος από την καλοσύνη Του και να Τον πλησιάσουμε.
Οι περισσότεροι από μας ίσως δεν έχουμε προσέξει, ότι ένα από τα φοβερά « ουαί» που είπε ο Κύριος προς τους Φαρισαίους αναφέρεται στο σημερινό μας θέμα. Ότι δηλ .οι Φαρισαίοι δεν έδιναν προσοχή στο συνδυασμό της δικαιοσύνης και της αγάπης του Θεού. « Ουαί ημίν τοις Φαρισαίοις ,διότι παρέρχεσθε την κρίσιν και την αγάπην του Θεού». προσκολλημένοι οι Φαρισαίοι στην τυπολατρία τους, παρέβλεπαν την δικαιοκρισίαν και την αγάπην του Θεού και οδηγούσαν τους ανθρώπους στην απελπισία για να καταλήξουν στην σμικρότητα και καταπίεση.
Τι πικρό παράπονο, αλλά και τρυφερότητα δεν περιέχουν τα λόγια του Χριστού καθώς αντικρίζει την Ιερουσαλήμ; « ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπο επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτοίς υπο τας πτέρυγας και ουκ ηθελήσατε;». Πράγματι! Πόσες φορές οι σκληροτράχηλοι Ιουδαίοι δεν είχαν παραγνωρίσει την στοργή και την αγάπη του Χριστού;
Εμείς όμως τι θα κάνουμε; Θα μείνουμε με τα ώτα κλειστά απέναντι στην αγάπη του Θεού; Θα εξακολουθούμε να τη παραγνωρίζουμε; Αλλά κι’ αν εξακολουθούμε να την παραγνωρίζουμε, ο Θεός δεν παύει να μας προτρέπει: « γεύσασθε και ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος».
Ο Κύριος ερχόμενος προς το Πάθος Του έρχεται πραύς « καθήμενος επί πώλου όνου». Είναι πραύς και ταπεινός τη καρδία». Η αρχόμενη Μ. Εβδομάδα είναι μια επί πλέον πρόσκληση. Μια ευκαιρία. Αν την εκμεταλλευτούμε προσεγγίζοντας τον Θεό θα βρούμε « ανάπαυση ταις ψυχαίς ημών».
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου