Από σήμερα, Μ .Εβδομάδα, κάθε πιστός προετοιμάζεται για την μεγάλη ανάβαση των σωτηρίων Παθών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η ατμόσφαιρα της ζωής μας αλλοιώνεται από την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα και ένα ρίγος θεϊκό συγκλονίζει τις καρδιές μας. Ο εορτασμός της ανάστασης του αγίου Λαζάρου φέρνει μέσα του τον πυρήνα μιας άλλης ένδοξης ανάστασης, αλλά που θα χρειασθεί να μας σύρει στην εβδομάδα των Παθών και των δακρύων. Πέρα όμως από την ερμηνεία που δίνει η Εκκλησία μας στον σύνδεσμο των εορτών αισθανόμαστε τη σφραγίδα του αγίου Πάθους ν’ αλλάζει ακόμα και τη γεύση της ζωής μας. Ο χριστιανισμός αποκαλύπτει το πρόσωπο του στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, πρόσωπο μαρτυρίου και θυσίας, πάθους απελευθέρωσης από τα δεσμά του θανάτου κι’ ενώσεις με τον Θεό. Αλλά για να φθάσουμε εκεί πρέπει να περάσουμε από την δοκιμασία του πάθους και της θυσίας.
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των παθών μας βεβαιώνει πως δεν έχουμε κάνει λάθος. Πως εδώ κοντά στον Ιησού του πάθους είναι η θέση μας. Πως η ψυχή μας πρέπει να ποτισθεί από το πανάγιο Αίμα Του για ν’αξιωθεί της θέας του προσώπου του Θεού. Ο Κύριος θα μπει στα Ιεροσόλυμα και μας προσκαλεί να Τον ακολουθήσουμε, να Του παρασταθούμε, να μην Τον αρνηθούμε όπως ο Πέτρος. Μας καλεί να Τον υποδεχτούμε βλέποντας στο τίμιο πρόσωπο Του το σημείο της αγάπης και της θυσίας Του για μας.
Αυτός ο απλός Βασιλιάς των καρδιών μας ανεβαίνει προς το Πάθος. Κι’ ανεβαίνει σήμερα, σ’ ένα κόσμο που αντιπαθεί τον πόνο, την κακοπέραση, έστω κι’ όταν αυτά είναι η στενή πύλη που οδηγεί στη δόξα της ανάστασης. Φυσικά και πάλι οι Εκκλησίες μας θα γεμίσουν από πλήθος πιστών, αλλά πόσοι είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να δεχτούν τη λόγχη της αυταπάρνησης να τους τρυπά την καρδιά; Πόσοι έχουν συλλογισθεί πως η θυσία του Χριστού καλεί και τους οπαδούς Του σε θυσία;
Ο Χριστός ετοιμάζεται να θυσιασθεί για μας για να μας απαλλάξει από την καταδίκη της αμαρτίας, αλλά οι άνθρωποι της εποχής μας απορροφημένοι από τις βιοτικές μέριμνες δεν συλλογίζονται αυτή τη θυσία, δεν καταφέρνουν να συμπορευτούν με τον Χριστό και να μπουν στα Ιεροσόλυμα, να μουσκέψουν από αγωνία και ιδρώτα, να δεχτούν κολαφισμούς, εμπτυσμούς, ειρωνείες, να φορέσουν αγκάθινο στεφάνι, να σηκώσουν το σταυρό τους με υπομονή, να σταυρωθούν, για να μπορέσουν να αναστηθούν.
Βλέπουμε τον σύγχρονο άνθρωπο να ξεφεύγει από τον αιμάτινο κανόνα της αγάπης και να μη ζητεί παρά μόνο την ευδαιμονία του ακόμα κι’ αν είναι χριστιανός. Λησμονεί τη μεγάλη υπόθεση του θείου Πάθους που μας καλεί σε πλήρη υπαρξιακή συμμετοχή. Αφού ο Κύριος δέχτηκε να πεθάνει για μας, δίκαιο είναι να περιμένει από τους δικούς Του να θυσιασθούν για να σώσουν την ψυχή τους , αλλά και την ψυχή των άλλων.
Όμως ποιος χριστιανός θέλει σήμερα να θυσιασθεί; Αν μέσα στους Ιερούς Ναούς μας ακουστεί μια τέτοια πρόσκληση , οι περισσότερες ψυχές θα παγώσουν. Κι’ όμως ο Χριστός μας προσκαλεί με τα πάθη Του στη θυσία. Η αληθινή ζωή της Εκκλησίας είναι φωνή του μαρτυρίου, της αυταπάρνησης, της αφιέρωσης του ανθρώπου στο Θεό. Και μπορεί οι ψυχές να έχουν μουδιάσει, αλλά η πρόσκληση είναι απερίφραστη. Ο χριστιανός είναι σφραγισμένος με το αίμα και όχι από την αστική μας καλοπέραση.
Όσοι αντέχουν, όσοι ζουν με τα πάθη της σωτηρίας, αυτοί οι λίγοι και οι σπάνιοι μέσα στον άσωτο αιώνα μας, ανεβαίνουν μαζί με τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα. Ξέρουν πώς θα υποφέρουν, αλλά είναι αισιόδοξοι γιατί είναι « φίλοι» του Κυρίου. Θα μπουν μαζί Του στον τάφο, αλλά έχοντας μέσα τους το φως της Ανάστασης.
Αυτό είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η δόξα της Εκκλησίας μας, μέσα από τα δάκρυα, την αγωνία των παθών, την οδύνη του σταυρού, να ζει αδιάκοπα τη χαρά της Ανάστασης και ν’ αγωνίζεται αυτή την αναστάσιμη χαρά να την μεταγγίσει και στον σύγχρονο κόσμο που τόσο την έχει ανάγκη.
Καλή Ανάσταση
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου