ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ, « ΞΕΝΙΑΣ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗΣ»

« Τον Ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνο, την υπερφυά  προσευχήν και την προδοσίαν  αυτήν εορτάζομεν»

          Από τις ακολουθίες της Μ. Πέμπτης ο λαός μας κράτησε στη μνήμη του ορισμένες σημαντικές λέξεις όπως λ.χ. Μυστικός Δείπνος, Δώδεκα Ευαγγέλια καθώς και το έγκλημα της « προδοσίας» του Ιούδα.

          Η ίδρυση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας από τον Κύριο λίγο πριν την Αρχιερατική Του Προσευχή και τη σύλληψη Του, δεν ήταν « προσεγγίσιμη» έννοια ούτε θα γίνει ποτέ, σε βάθος. Σ’ αυτή λοιπόν τη Δεσποτική Φιλοξενία, την αθάνατη τράπεζα, θα εστιάσουμε για λίγο την προσοχή μας.

          Η Δεσποτική φιλοξενία συνίσταται σε τρείς πράξεις. Στην προετοιμασία του Δείπνου, στη νίψη των   Μαθητών και στη σύσταση του Άχραντου  Μυστηρίου. Είναι η τελευταία Διακονία του Κυρίου προς τον άνθρωπο, πριν από τον Σταυρικό θάνατο.

          Εκτός από το αδιερεύνητο θεολογικό και συμβολικό περιεχόμενο με ορατά σημεία τον Άρτο και τον Οίνο, ο Χριστός προσφέρει συγχρόνως ένα ασύγκριτο υπόδειγμα φιλοξενίας που θα το ζήλευαν όλοι. Κατά την προετοιμασία του Δείπνου προσέχουμε τον αυθεντικό τρόπο της εντολής προς τους Μαθητές: « πορευθέντες ετοιμάσατε ημίν το Πάσχα»,, καθώς και προς τον οικοδεσπότη: « λέγει σοι ο διδάσκαλος». Οικοδεσπότης στην πραγματικότητα είναι ο Ίδιος ο Ιησούς που αξιοποιεί ευχαριστιακά την Δημιουργία και καθιερώνει το αληθινό Πάσχα, ανακαινίζοντας  αυτή και τον άνθρωπο.

          Πριν από το Δείπνο « νίπτει» τα πόδια των μαθητών με την ευγένεια και την άκρα ταπείνωση που οφείλει σε κάθε φιλοξενούμενο του ο πραγματικός άρχοντας. Αυτό το έργο, που οι άρχοντες των Ελλήνων ανάθεταν στους δούλους, το αναλαμβάνει ο Ίδιος υποδεικνύοντας ένα ακόμα τρόπο αυθεντικής συμπεριφοράς ανθρώπου προς άνθρωπο. « υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα ημίν και υμείς ποιείτε» ( Ιωάν. 13,15).

          Η διακονία του Μυστικού Δείπνου κορυφώνεται στην προσφορά και χρήση όχι μόνο των εδεσμάτων , αλλά του Σώματος και του Αίματος δηλ. αυτής της ζωής, που προσφέρεται για να ζήσουν οι άλλοι .Προσφέροντας τον Άρτο και τον Οίνο στους μαθητές  δεν αρκείται να τους βεβαιώσει για τη σύσταση της Θ. Ευχαριστίας. Η τελείωση και επισφράγιση του Μυστηρίου θα πραγματοποιηθεί, σε λίγο, πάνω στο ξύλο του Σταυρού, με την  ατίμωση και τη χλεύη να επικρατούν προς στιγμή, αυτής της ευγνωμοσύνης.

          Εμείς ομολογούμε  αυτή την πίστη με συντριβή και κατανοούμε το Μυστήριο. Ότι δηλ. ο Άρτος και ο Οίνος τα στοιχεία με τα οποία κοινωνούμε είναι όντως « αυτό τούτο το Σώμα» και « αυτό τούτο το Αίμα» του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.            

π.Γ.Στ.