ΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ,π.Γ.Στ.

Αντώνιος Μπλούμ

 

          « Δεν επαρκεί να στρεφόμαστε στο Θεό με ελπίδα και να επικαλούμαστε τη βοήθεια Του, διότι πολλά πράγματα στη ζωή μας εξαρτώνται κι’ από εμάς τους ίδιους. Πόσες φορές δεν επαναλαμβάνουμε: « Κύριε σώσε μας, δώσε μας υπομονή, φρόνηση, καθαρότητα καρδιάς, λόγο αλήθειας… κι’ όμως όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία δεν  συμμορφώνουμε τις πράξεις μας με την προσευχή μας, αλλά ακολουθούμε τις αδυναμίες της καρδιάς μας, κι’ έτσι η μετάνοια μας παραμένει άκαρπη.

          Η μετάνοια πρέπει να πυροδοτείται απ’ αυτή ακριβώς την ελπίδα στην αγάπη του Θεού και από την προσπάθεια να παραμένουμε στο σωστό τρόπο ζωής εγκαταλείποντας τις παλιές μας συνήθειες.

          Χωρίς αυτό δεν θα μας σώσει ακόμα κι’ ο Ίδιος ο Θεός, διότι όπως έχει πει ο Χριστός, στη Βασιλεία Του δεν θα μπουν όσοι λένε: « Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνοι που θα παρουσιάσουν καρπούς, που θα μπορούσαν από τώρα να κάνουν τη γη παράδεισο, αν καταφέρναμε όπως τα οπωροφόρα δένδρα να τους κάνουμε να ωριμάσουν.

          Έτσι η μετάνοια αρχίζει μέσα μας να αναδύεται, όταν η ψυχή μας δεχτεί ξαφνικά ένα σοκ, όταν ο Θεός μας ρωτήσει: « προς τα πού βαδίζεις; Προς τον θάνατο; Αυτό είναι που επιθυμείς;». Κι’εμείς απαντάμε: « όχι Κύριε ,συγχώρεσε με , ελέησε με, σώσε με !», και στρεφόμαστε προς Αυτόν. Και τότε ο Χριστός μας λέγει: « σε συγχωρώ. Ξεκίνα ν’ αλλάξεις τη ζωή σου αναγνωρίζοντας την αγάπη μου και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της- απαντώντας στην αγάπη Μου αποκτάς την ικανότητα ν’ αγαπάς…».

           « Το μυστήριο της ίασης»  

π.Γ.Στ.